Το “Μπεντ” (Bent) ανοίγει με τον Mick Jagger να τραγουδά το “In dragsinging“, ένα μελαγχολικό τραγούδι για τις καλές στιγμές, που τελειώνουν στο Βερολίνο. Η παρουσία βέβαια του Mick Jagger δεν προσδίδει τίποτα περισσότερο από ένα όνομα το οποίο μπορεί να πουλήσει λίγο περισσότερα εισιτήρια. Ο Mick Jagger μοιάζει με μια ιδιότυπη ανάμειξη μεταξύ Sandra Bernhard και MaggieThatcher. Είναι στη σκηνή για λιγότερο από δέκα λεπτά.
Το “Μπεντ” είναι ένα περίεργο και σκοτεινό φιλμ.
Η ταινία αρχίζει τις μέρες παρακμής του Βερολίνου, όταν οι Ναζί κατέλαβαν την πόλη. Η διαμορφωμένη πολιτική κατάσταση έχει σαν στόχο το ανελέητο κυνηγητό των ομοφυλόφιλων. Το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι από παράνομο έως θανατηφόρο. Ο Μαξ προτιμά να μένει κοντά στον αγαπημένο του Ρούντυ παρά να καταφεύγει στην ασφάλεια που θα είχε αν έφευγε για την Ολλανδία. Ο Μαξ και ο Ρούντυ ανακαλύπτονται απ’ τις αρχές και καταλήγουν σ’ ένα τραίνο με κατεύθυνση το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου. Καθώς ο Ρούντυ βασανίζεται ο Μαξ επαναλαμβάνει στον εαυτό του: “Αυτό δεν μπορεί να είναι αληθινό. Αυτό δεν μπορεί να είναι αληθινό”. Ένας άλλος φυλακισμένος τον συμβουλεύει πως μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να απαρνηθεί τον εραστή του. Ο Μαξ ευθυγραμμίζεται με τη συμβουλή αυτή και αποδεικνύει ότι αξίζει το κίτρινο αστέρι και όχι το ροζ τρίγωνο. Σ’ αυτόν τον κόσμο είναι προτιμότερο να είσαι περιφρονημένος Εβραίος παρά περιφρονημένος ομοφυλόφιλος.
Η βία συμμετέχει εκτός κάμερας, αλλά ο ψυχολογικός βασανισμός που ασκείται από τους Ναζί στα θύματά τους εμφανίζεται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Σε μια παγερή παλέτα από γκρι, μαύρο και κόκκινο του αίματος βλέπουμε τον Μαξ να μεταμορφώνεται από ανθρώπινη ύπαρξη σε ένα ον του οποίου η αιτία ύπαρξης έχει αντικατασταθεί από μια θερμή επιθυμία να ζήσει με κάθε κόστος.
Ο Μαξ όμως θα ξανακερδίσει την ανθρωπιά του. Δένεται μ’ έναν άλλο φυλακισμένο, τον Χορστ. Σκηνή ανθολογίας αυτή του “πλατωνικού” σεξ μεταξύ Μαξ κα Χορστ. Στέκονται προσοχή και χωρίς οπτική επαφή, χωρίς το παραμικρό άγγιγμα, φτάνουν σε οργασμό. Δεν είναι μόνο μια τρυφερή στιγμή που περιγράφεται εδώ, είναι η περιφρόνηση ουσιαστικά στο πρόσωπο των δεσμωτών τους
.
Συγκλονιστικές οι ερμηνείες των ηθοποιών και εξαιρετική η δουλειά του Γιώργου Αρβανίτη στη φωτογραφία.
Το “Μπεντ” ποτέ δε γίνεται διφορούμενο και δεν αφήνει περιθώρια για πολλαπλές ερμηνείες. Απλά δείχνει την κόλαση πάνω στη γη. Ένα φιλμ απίστευτης έντασης, συγκινητικό, πραγματικά αξέχαστο.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Το “Bent” δίνει μια νέα προοπτική στα γεγονότα του Ολοκαυτώματος πράγμα που είναι πολύ υγιές. Ταυτόχρονα δείχνει τη γέννηση μιας ομοφυλόφιλης σχέσης μ’ ένα νέο πρίσμα, πράγμα που έχει νομίσω να κάνει με το σήμερα.”
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου