Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Παρέμβαση στο Γερμανικό προξενείο στην Πάτρα


Το πρωί της Τετάρτης 21 Μάρτη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο Γερμανικό προξενείο που βρίσκεται στον πεζόδρομο της Τριών Ναυάρχων στην Πάτρα. Γράψαμε στην είσοδο το σύνθημα “Νίκη στην Κουρδική Αντίσταση”, ενώ πετάξαμε κόκκινες μπογιές στην πρόσοψη και τρικάκια στον περιβάλλοντα χώρο του πεζόδρομου.
Στον πόλεμο που διεξάγει το ολοκληρωτικό κράτος της Τουρκίας στη Ροτζάβα συμμετέχει και το γερμανικό κράτος:
  • με την παροχή υποστήριξης σε πολεμικό υλικό
  • με τη σχεδιαζόμενη κατασκευή μεγάλων μονάδων της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας στην Τουρκία για την κατασκευή αρμάτων μάχης
  • με την ανάπτυξη συστημάτων της γερμανικής αεράμυνας στο μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων
  • με τις διαρκείς πτήσεις της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας πάνω από τη Βόρεια Συρία, τα δεδομένα των οποίων χρησιμοποιούνται για να καθοδηγούνται οι βομβαρδισμοί της τούρκικης αεροπορίας και οι χερσαίες πολεμικές επιχειρήσεις των τζιχαντιστών του FSA.
Παράλληλα, μέσα από τις διώξεις των τούρκων και κούρδων αγωνιστών και την αναβάθμιση του κατασταλτικού και νομοθετικού οπλοστασίου στο εσωτερικό του, το γερμανικό κράτος συμβάλλει στην εγκληματοποίηση και την ποινικοποίηση της αντίστασης στον ευρωπαϊκό χώρο.
Όντας βασικό μέλος του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας, έχει αμέριστη ευθύνη για την ανοχή και τη συναίνεση όλων των διακρατικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ) στη γενοκτονία που υλοποιεί το ολοκληρωτικό κράτος της Τουρκίας στις κουρδικές περιοχές.
Ενάντια στον πόλεμο και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό
Αλληλεγγύη στην κούρδικη αντίσταση – Νίκη στην επαναστατημένη Ροτζάβα
Διεθνιστικοί αγώνες για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/ΑΠΟ & συντρόφισσες – σύντροφοι

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Νέο βιβλίο με ποιήματα του Θάνου Ανεστόπουλου

"Διάφανα Χρόνια": Κυκλοφορεί ένα ακόμα βιβλίο με -έως τώρα- αδημοσίευτα ποιήματα του Θάνου Ανεστόπουλου -Επανακυκλοφορεί και ο μοναδικός σόλο δίσκος του, Ως το Τέλος

Στα ράφια των βιβλιοπωλείων βρίσκεται πλέον ένα νέο βιβλίο, μία συλλογή αδημοσίευτων ποιημάτων του Θάνου Ανεστόπουλου. Το βιβλίο κυκλοφορεί με τον τίτλο Διάφανα Χρόνια, μέσω των Ελευθεριακών Εκδόσεων Ναυτίλος, ενώ την επιμέλεια του ανέλαβαν ο Άρης Τσιούμας και η Νατάσσα Πανάγου.

Μιλώντας για το βιβλίο, ο Άρης Τσιούμας ανέφερε: "Τα ποιήματα του Θάνου Ανεστόπουλου έφτασαν στα χέρια μου κάπου ανάμεσα στο τέλος του 2013 και στις αρχές του 2014, ως αποτέλεσμα της συζήτησης που είχαμε κάνει τότε να εκδοθούν σε μία συλλογή από συνεργατικές εκδόσεις της Θεσσαλονίκης… Μετά από αρκετή σκέψη αποφασίσαμε να τυπώσουμε με τον Ναυτίλο τα αδημοσίευτα ποιήματα από όσα μου είχε στείλει προς έκδοση, θέλοντας αρχικά να τα περισώσουμε από το σκοτάδι της λήθης κι έπειτα επιθυμώντας εγώ προσωπικά να καλύψω μια τρομερή εσωτερική ανάγκη να αποχαιρετήσω με έναν τρόπο, έναν άνθρωπο που θα ζει για πάντα μέσα μου… Εκτός από τη φωνή του ας μας συντροφεύει κ η πένα του. Βάλτε να πιούμε" (MusicPaper.gr).

Σε λίγες ημέρες θα επανακυκλοφορήσει, μέσω της Inner Ear, και ο μοναδικός σόλο δίσκος του Θάνου ΑνεστόπουλουΩς το Τέλος, με την προσθήκη δέκα ακυκλοφόρητων κομματιών.

Το Σάββατο 17 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παρουσίαση, στο Cabaret Voltaire (Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο), όπου θα δώσουν το παρόν καλλιτέχνες και φίλοι του Θάνου Ανεστόπουλου.


-summerrainradio.blogspot.gr

Βραζιλιάνα ακτιβίστρια δολοφονήθηκε μετά από ένα tweet

Ηταν μαύρη, αριστερή, μαχητική, κατήγγειλε τη βία και δολοφονήθηκε με αφορμή ένα tweet της.
Η Marielle Franco, Βραζιλιάνα ακτιβίστρια, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δολοφονήθηκε με πυροβολισμό, στο κεφάλι ενώ βρισκόταν σε αυτοκίνητο στο Ρίο ντε Τζανέιρο σύμφωνα με τα διεθνή μέσα.
Η Φράνκο, πυροβολήθηκε σε αυτοκίνητο στην οδό Joaquim Palhares, στην Κεντρική Περιφέρεια του Ρίο, περίπου στις 9:30 μ.μ. την Τετάρτη, αναφέρει η Globo.com.
Κάτοικος της Favela da Maré, μιας φτωχής κοινότητας στο Ρίο, ήταν μία  από τους κύριους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα και μέλος μιας γενιάς που άρχισε τελευταία να ενοχλεί.
Μια  μέρα πριν δολοφονηθεί, η Marielle παραπονέθηκε για τη βία στην πόλη στον προσωπικό  της λογαριασμό στο Twitter. Στην ανάρτηση αυτή μάλιστα, αμφισβήτησε τη δράση της Στρατιωτικής Αστυνομίας.
Ο οδηγός του οχήματος, Anderson Pedro Gomes, επίσης τραυματίστηκε θανάσιμα και επίσης χτυπήθηκε ένας επιβάτης, η σύμβουλος της Marielle
Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε από τον σύμβουλο Tarcisio Motta (PSOL), ο οποίος δήλωσε ότι “πολλές ενδείξεις «μιλούν» για εκτέλεση”.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

O Χόκινγκ για το Θεό και τη μετά θάνατον ζωή


Πέρα από το επιστημονικό του έργο, ο Χόκινγκ είχε γίνει γνωστός και πέρα από τα όρια της επιστήμης, τόσο μέσω εμφανίσεων σε τηλεοπτικές εκπομπές, όσο και μέσω βιβλίων, συνεντεύξεων κ.α.
O Χόκινγκ δήλωσε στο φεστιβάλ Starmus στην Τενερίφη στα Κανάρια Νησιά πως:
«Ήταν φυσικό να πιστεύουμε στο Θεό για όσον καιρό δεν είχαμε αναπτύξει τις επιστήμες. Όταν έγραφα στο Χρονικό του Χρόνου πως επιτυγχάνοντας μια ενοποιημένη θεωρία των φυσικών νόμων, οι επιστήμονες θα μπουν στο μυαλό του Θεού, εννοούσα πως θα γνωρίσουν όλα όσα θα γνώριζε και ο Θεός, αν υπήρχε. Όμως κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. Είμαι άθεος».


Το 2011 εμφανίστηκε στη σειρά “Curiosity” του Discovery Channel, όπου διερωτήθηκε για την προέλευση του σύμπαντος και απέρριψε την πιθανότητα ύπαρξης τόσο του Θεού, όσο και της μεταθανάτιας ζωής- την οποία κάποτε είχε χαρακτηρίσει ως «παραμύθι για αυτούς που φοβούνται το σκοτάδι»,και 
εξηγεί πως η επιστήμη πλέον δίνει σαφώς πιο πειστικές εξηγήσεις για το Σύμπαν, «απ’ότι τα θαύματα και τα παραμύθια των θρησκειών».
Μόνο αντιμετωπίζοντας την ίδια την οριστική φύση του θανάτου, είχε πει, εκτιμούμε την ομορφιά της ζωής στο σήμερα.
«Πιθανότατα δεν υπάρχει παράδεισος, ούτε μεταθανάτια ζωή,έχουμε αυτή τη ζωή για να εκτιμήσουμε το σύμπαν, και για αυτό είμαι εξαιρετικά ευγνώμων».
Στο βιβλίο του Grand Design το 2010, έγραφε πως δεν χρειαζόταν Θεός για να συνεχίζει το σύμπαν να υπάρχει.
Σε συνέντευξή του στον 
Guardian, έναν χρόνο μετά, είχε πει πως θεωρεί τον εγκέφαλο ως υπολογιστή που θα σταματήσει να λειτουργεί όταν χαλάσουν τα εξαρτήματά του.
«Δεν υπάρχει παράδεισος ή μετά θάνατον ζωή για χαλασμένους υπολογιστές».
Όσον αφορά για το θάνατο,δήλωνε:«έχω ζήσει με την προοπτική ενός πρώιμου θανάτου για τα τελευταία 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Έχω τόσα πολλά που μπορώ να κάνω πρώτα»


1. «Με εκπλήσσει πόσο αδιάφοροι είναι οι σημερινοί άνθρωποι για την φυσική, τον χωροχρόνο, το σύμπαν, τη φιλοσοφία της ύπαρξής μας, τον σκοπό μας και τον τελικό προορισμός μας. Υπάρχει ένας τρελός κόσμος εκεί έξω. Δείξτε ενδιαφέρον».
2. «Ο στόχος μου είναι απλός. Είναι η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι έτσι όπως είναι και γιατί υπάρχει τελικά».
3. «Πρώτον, να θυμάστε να κοιτάτε ψηλά τα αστέρια και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Δεύτερον, να μην τα παρατάτε ποτέ στην εργασία σας. Η δουλειά δίνει στον άνθρωπο νόημα και σκοπό, η ζωή είναι άδεια χωρίς αυτήν. Τρίτον, αν είστε αρκετά τυχεροί ώστε να βρείτε την αγάπη να θυμάστε πάντα ότι είναι εκεί και να μην την πετάτε».
4. «Ένας από τους βασικούς κανόνες του σύμπαντος είναι ότι τίποτα δεν είναι τέλειο. Η τελειότητα απλά δεν υπάρχει. Χωρίς τις ατέλειες δεν θα υπήρχα ούτε εγώ ούτε εσείς».
5. «Οι άνθρωποι που κομπάζουν για το IQ τους είναι αποτυχημένοι».
6. «Οι προσδοκίες μου μειώθηκαν στο 0 στα 21 μου χρόνια. Από τότε ό,τι έχω ζήσει ήταν ένα μπόνους».
7. «Οι πιο ήσυχοι άνθρωποι έχουν τα πιο ηχηρά μυαλά».
8. «Η ζωή θα ήταν τραγική αν δεν ήταν αστεία».
9. «Είμαστε απλά ένα προηγμένο είδος πιθήκου σε έναν μικρό πλανήτη, στο σύστημα ενός μέτριου άστρου. ‘Ομως μπορούμε να κατανοήσουμε το σύμπαν. Αυτό μας κάνει πολύ ξεχωριστούς».

10. «Η εξυπνάδα είναι η ικανότητα να προσαρμοζόμαστε στην αλλαγή».

Στίβεν Χόκινγκ: «Να μας τρομάζει ο καπιταλισμός όχι οι μηχανές»


Στίβεν Χόκινγκ
Ο οραματιστής της σύγχρονης Φυσικής πεθαίνει στα 76
Ημέρα γενεθλίων του Αϊνστάιν είναι η μέρα του θανάτου του αστροφυσικού και κοσμολόγου Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή νωρίς σήμερα το πρωί, σε ηλικία 76 χρονών.

Στην λιτή ανακοίνωση των παιδιών του που ενημέρωσαν για τον θάνατο του μεγάλου αυτού επιστήμονα, αναφέρεται ότι «Μια φορά είχε πει ότι δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς. Θα μας λείπει για πάντα…»


Στα 21 του χρόνια είχε διαγνωστεί με από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), πράγμα που έκανε τους γιατρούς του τότε να θεωρούν ότι δεν θα ζούσε παρά λίγα μόνο χρόνια ακόμα. Εκείνος, όμως, έζησε άλλα 55, όχι πολύ εύκολα μάλλον, όμως έζησε, τιμώντας τη ζωή του και καταπατώντας φόβους και δυσκολίες. Είχε πάντα δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον φρόντιζαν και απέδειξε ότι αυτό το σύμπαν μας χωράει όλους, αρκεί να μας αφορά η σχέση μας με τους ανθρώπους και τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Ηταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Ηταν φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής.
Ηταν επίτιμος συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας των Τεχνών, ισόβιο μέλος στην Επισκοπική Ακαδημία Επιστημών, και αποδέκτης του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας, το υψηλότερο πολιτικό βραβείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Χόκινγκ ήταν Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μεταξύ 1979 και 2009.
Είχε συντάξει εργασίες εκλαϊκευμένης επιστήμης, στις οποίες συζητούσε τις θεωρίες και την κοσμολογία του γενικά. Το βιβλίο του Το Χρονικό του Χρόνου έμεινε στη λίστα με τα best-seller της Βρετανικής Sunday Times για 237 εβδομάδες σπάζοντας ρεκόρ.

Πήρε θέση σε πολλά κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, πάντα ενάντια στον καπιταλισμό και τα τέρατα που γεννάει.
«Αν οι μηχανές παράγουν οτιδήποτε χρειαζόμαστε, το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από το πώς διανέμονται τα πράγματα. Ο καθένας και η καθεμία θα μπορούσαν να απολαμβάνουν πολυτέλεια στη ζωή τους, αν ο πλούτος που παράγεται από τις μηχανές μοιράζεται, αλλιώς περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταλήξουν άθλια φτωχοί αν οι ιδιοκτήτες των μηχανών συνεχίσουν με επιτυχία το λόμπι κατά της αναδιανομής του πλούτου»

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

Ποίημα στους φίλους – Χόρχε Λουίς Μπόρχες


Δε μπορώ να σου δώσω λύσεις 
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος
Να εκπέμπεις αγάπη
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες
Να ακούμε την καρδιά μας
Να εκτιμούμε τη ζωή

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο
Ευχαριστώ που είμαι


Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

ΠΑΣΙΟΝΑΡΙΑ: No Pasaran

Ήταν στην Ισπανία στις 18 Ιουλίου του 1936, όταν ακούστηκαν στα ερτζιανά δυο λέξεις
που θα γινόταν σύνθημα σε όλες τις εποχές και για όλους τους επαναστάτες,τους ασυμβίβαστους κι αγωνιζόμενους για τα δικαιώματα των ταπεινών και καταπιεσμένων όπου γης. “No pasaran”.
Kαι η φωνή που κραύγασε αυτές τις λέξεις ανηκε σε μια γυναίκα, που το όνομά της έγινε θρύλος και συνώνυμο της αντίστασης κατά του φασισμού, της πάλης για την αλλαγή του κόσμου. Ήταν η Πασιονάρια, που καλούσε τις γυναίκες της πατρίδας της να πολεμήσουν τους φασίστες με μαχαίρια και καυτό λάδι, που με λόγους φλογερούς ξεσήκωνε τους Ισπανούς για “να πεθάνουν όρθιοι παρά να ζήσουν γονατιστοί”.

Η Ισιντόρα Ντολόρες Ιμπαρούρι Γκόμεζ, γνωστή ως ΠΑΣΙΟΝΑΡΙΑ, γεννιέται στις 9 Δεκεμβρίου 1895 ως το όγδοο από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας βάσκων ανθρακωρύχων. Το πενιχρό εισόδημα της φαμίλιας που ζούσε στην Γκαγιάρτα άφησε το στίγμα της στην ανάπτυξη των παιδιών, έτσι καχεκτικά καθώς ήταν όλα τους, την ίδια ώρα που οι θεοσεβούμενοι γονείς μεγάλωναν τα παιδιά τους με αυστηρό καθολικό τρόπο.


Υπήρξε άριστη μαθήτρια και λαχταρούσε να γίνει δασκάλα. Όνειρο που έμεινε μόνο όνειρο. Η φτώχεια και η ανάγκη να βοηθήσει την οικογένειά της την έκανε να αφήσει το σχολείο και να γίνει μοδίστρα, μαγείρισσα και ύστερα γυναίκα κι αυτή φτωχού ανθρακωρύχου αλλά και συνδικαλιστή του Julian Ruiz,ο οποίος και θα την εισάγει στα αριστερά ιδεώδη, με έξι παιδιά, από τα οποία της έζησαν από τις κακουχίες μόνο δύο. 

“Στην εποχή μου οι γυναίκες ήταν οικιακοί σκλάβοι χωρίς δι
καιώματα. Και η λέξη γάμος σήμανε ράψιμο, εγκυμοσύνες και κλάματα. Κλάματα, πολλά κλάματα για την κακή μας μοίρα, για την παντελή έλλειψη δύναμης, για τα αθώα μας παιδιά, στα οποία έπρεπε να προσφέρουμε φροντίδες βουτηγμένες στα δάκρυα. Κλάματα για τη γεμάτη πόνο ζωή μας, μια ζωή χωρίς προοπτικές γεμάτη αδιέξοδα..” , έγραφε η ίδια στην αυτοβιογραφία της. Και αυτά τα αδιέξοδα τα βίωσε η ίδια με το πιο επώδυνο τρόπο.

Όταν ο άνδρας της, δραστήριο μέλος του εργατικού συνδικάτου, φυλακίστηκε για τη δράση του, η Ντολόρες μόνη της πλέον και προσπαθώντας να ζήσει τον εαυτό της και τα παιδιά της γνώρισε την ιδεολογία της τάξης της, μελέτησε τον μαρξισμό,αποκηρύξε τον καθολικισμό και σύντομα εντάχθηκε στο νεοσύστατο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο εμφανίστηκε επισήμως το 1921.

Το La Pasionaria (Λουλούδι του Πάθους) ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε στα πρώτα της άρθρα στην τοπική εφημερίδα ανθρακωρύχων El Minero Vizcaino. Το όνομα αυτό την ακολουθεί έκτοτε.


Στα χρόνια της δικτατορίας του Primo de Rivera (1923-1930) είναι που αποφάσισε να αφιερωθεί ολόψυχα στην επανάσταση.Διαδιακρίθηκε ως αρθρογράφος και ακτιβίστρια. Κατά τη Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία (1931), μετακόμισε στη Μαδρίτη για να εμπιστευτεί τα συντακτικά της ταλέντα στην επίσημη φωνή του κομμουνιστικού κόμματος, γινόμενη σιγά-σιγά ένα από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του.

Η φήμη της την βάζει γρήγορα στο κυβερνητικό στόχαστρο και θα φυλακιστεί αρκετές φορές αυτή την εποχή (1931-1934), την ίδια ώρα που η αφοσίωση, η αυταπάρνηση και ο ακούραστος αγώνας της υπέρ του κομμουνισμού θα τη μετατρέψουν σε αστέρι της αριστερής ιδεολογίας: το 1930 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και δύο χρόνια αργότερα ανέλαβε ακόμα πιο ενεργό ρόλο, ως υπεύθυνη των γυναικείων ζητημάτων. Από την επόμενη χρονιά μάλιστα θα ήταν η εκπρόσωπος του κόμματος τόσο στη Σοσιαλιστική Διεθνή όσο και στις «κόκκινες» διεργασίες της Μόσχας.

Μιλάει στις γυναίκες,ενώνοντας τη φωνή και τη δράση της κατά της φτώχειας που μάστιζε τον γενικό πληθυσμό.Οι πολιτικές «κόκκινου» ανοίγματος στην κοινωνία που εγκαινίασε αποδείχθηκαν ιδιαιτέρως δημοφιλείς,με νέες συμμαχίες να σκαρώνονται, κάτι που εκτόξευσε τον αντιφασιστικό αγώνα μέσα στην κοινωνία. Κι έτσι στις εθνικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1936, η Ιμπαρούρι ήταν μία από τους 17 κομμουνιστές που εκλέχθηκαν στο ισπανικό Κοινοβούλιο.Είχε εξάλλου εργαστεί πυρετωδώς για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και υγειονομικής περίθαλψης των ισπανών εργατών, κάτι που της το αναγν
ώρισε ο λαός με την ψήφο του.


Το ξέσπασμα του φονικού εμφυλίου πολέμου έφερε στη Λα Πασιονάρια νέους ρόλους, μετατρέποντάς τη στη σπουδαιότερη φωνή των Δημοκρατικών.Μετά το ιουλιανό πραξικόπημα, η Ντολόρες έγινε η εθνική ραδιοφωνική φωνή της αντίστασης, με το περίφημο «No Ρasaran» της να αντηχεί στα πέρατα της Ισπανίας. Η Ιμπαρούρι καλεί ταυτοχρόνως τις Ισπανίδες να πολεμήσουν με μαχαίρια και καυτό λάδι κατά της δικτατορίας.

Η κραυγή αγωνίας της έγινε το επίσημο σύνθημα των Δημοκρατικών στον αγώνα κατά των Εθνικιστών του Φράνκο, με την ίδια να οργώνει ταυτοχρόνως τη χώρα από άκρη σε άκρη καλώντας τον κόσμο να αντιδράσει και να προσχωρήσει στην αντίσταση, με λόγους πύρινους που έγιναν θρύλος.Ως υπεύθυνη της επικοινωνίας των δημοκρατικών, έμεινε στη ζωντανή προοδευτική παράδοση ο λόγος της προς τις γυναίκες της Ισπανίας, που τελείωνε με τη φράση:“είναι καλύτερο να είμαστε χήρες ηρώων παρά σύζυγοι δειλών.” 


Στην επαύριο του εμφυλίου, η Λα Πασιονάρια ακολούθησε τους δεκάδες χιλιάδες Δημοκρατικούς που εγκατέλειψαν άρον-άρον την Ισπανία του Φράνκο, βρίσκοντας καταφύγιο στη Σοβιετική Ένωση, όπου και θα περάσει -με μικρά διαλείμματα- τα επόμενα 36 χρόνια.Εκεί στο μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα και στην πολιορκία του Στάλιγκραντ χάνει και τον τελευταίο της γιο,τον Ρούμπεν, που σκοτώθηκε πολεμώντας στις τάξεις του Κόκκινου στρατού.


Η χρονιά του 1942 ήταν καθοριστική για την ίδια, καθώς τότε πέθανε και ο γενικός γραμματέας του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της ζητήθηκε να αναλάβει τα ηνία.
Παρά την προσωπική της τραγωδία, το μαχητικό της πνεύμα δεν κάμφθηκε στο ελάχιστο, τουλάχιστον στη δημόσια έκφανσή του, καταφέρνοντας να κρατήσει το κόμμα ενωμένο.


Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 κράτησε ψηλά το ηθικό των εξόριστων ισπανών κομμουνιστών, καλώντας πάντα για την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος του στρατηγού Φράνκο. Την περίοδο αυτή τιμήθηκε εκτεταμένα από την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης για τους έμπρακτους αγώνες της. Στις αρχαιρεσίες του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην Πράγα το 1960 της ζητήθηκε να παραιτηθεί. Κράτησε ωστόσο τη θέση του ισόβιου προέδρου του κόμματος, μια θέση που δημιουργήθηκε ειδικά γι’ αυτή ώστε να τιμηθεί η πολυετής προσφορά της στην αριστερή ιδεολογία.

Μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο το 1975,η ασυμβίβαστη αυτή γυναίκα ήθελε απελπισμένα να επιστρέψει στην πατρίδα της. Κι έτσι τον Μάιο του 1975, έναν μήνα μετά τη νομιμοποίηση του κομμουνιστικού κόμματος στη χώρα, η Πασιονάρια κατέφτασε στη Μαδρίτη μέσα σε πανηγυρικό κλίμα: ο λαός την υποδέχτηκε ως εθνική ηρωίδα.

Κι έτσι φυσικότατα κλήθηκε να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 1977, την πρώτη δημοκρατική αναμέτρηση από το 1936! Η Πασιονάρια μπήκε για άλλη μια φορά στην ισπανική Βουλή, ολοκληρώνοντας έτσι έναν πολιτικό κύκλο που είχε ξεκινήσει ακριβώς εκεί πριν από μισό αιώνα. Το 1984 συνέταξε τον δεύτερο τόμο της αυτοβιογραφίας της.

Η 
Ντολόρες Ιμπαρούρι έφυγε στις 12 Νοεμβρίου 1989 πλήρης ημερών στα 93 της χρόνια.

Η θρυλική Πασιονάρια παραμένει μια ζωντανή μορφή αγώνα για τον ισπανικό λαό αλλά και για όλους τους λαούς,που μάχονται για ένα κόσμο ισότητας,δικαιοσύνης,ελευθερίας και ανθρωπιάς.

**********



Ένα πάθος για τη Ντολόρες

Ποιος δεν την κοι­τά­ζει; Είναι από τα σπλά­χνα
του λαού της Κα­ντά­μπριας και των με­ταλ­λεί­ων
Τόσο θερμή σαν να ένωνε
τη γη και τον ου­ρα­νό όλης της Ισπα­νί­ας.
Ποιος δεν την ακού­ει; Από τις πε­διά­δες
ανε­βαί­νει η φωνή της στις κο­ρυ­φές
και είναι οι άν­θρω­ποι πιο αδελ­φω­μέ­νοι
και ψη­λό­τε­ρα τα πλήθη
Ποιος δεν την ακο­λου­θεί; Ποτέ στον άνεμο
δεν έδωσε μια ση­μαία πε­ρισ­σό­τε­ρο πάθος
ούτε έκαψε πιο πολύ μια καρ­διά
ένα ζευ­γά­ρι μιας και μόνης σκέ­ψης
Ποιος δεν την αγα­πά­ει; Δεν είναι η αδελ­φή,
η ερω­μέ­νη ούτε η συ­ντρό­φισ­σα
Είναι κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο: είναι η ερ­γα­τι­κή τάξη,
μη­τέ­ρα του πρω­ι­νού ήλιου.


Από το αίμα και τη φωνή
του λαού μας επέστρεψες
τόσο πιστή όπως όταν έφυγες
στο σφυροδρέπανο.
Πάντα πιστή στο κόκκινο λάβαρο
και στα δημοκρατικά ιδανικά
απέναντι στην προδοτική δικτατορία
που διαιωνίζεται υπό το πρόσχημα ενός λαϊκού βασιλιά
Συντρόφισσα Πασιονάρια,
φωνή των εκμεταλλευόμενων και των καταδιωγμένων
Κυρία της οργής των προλετάριων
πάντα παρούσα, ποτέ δε θα ξεχαστείς
Παρά το χρόνο που πέρασε
μένεις παρούσα στη μνήμη μας
και στην πρόσφατη ιστορία μας
μένει ακόμα πολύς αγώνας, δε χάθηκαν όλα ακόμα
Τίποτα και κανείς δεν ξεχάστηκε
Ντολόρες Ιμπαρούρι, συντρόφισσα και συναγωνίστρια
οργή των προλετάριων και των πολεμιστών
πάντα στο παρόν, παρά το χρόνο που πέρασε

Θηριωδίες στο Νέο Λιμάνι Πατρών – Οι προβοκάτσιες των Λιμενικών

Ένας ακόμα τραυματισμός στο Λιμάνι της Πάτρας. Αυτή τη φορά το «θύμα – τρόπαιο» της βάρβαρης επίθεσης λιμενικών, όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλει η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών, ήταν ένα 14χρονο παιδί αφγανικής καταγωγής που μαχαιρώθηκε στα πόδια.

Η ανακοίνωση – καταγγελία της Κίνησης:

Θηριωδίες στο Νέο Λιμάνι Πατρών – Οι προβοκάτσιες των Λιμενικών
Καταγγέλλουμε για άλλη μια φορά τη βάρβαρη επίθεση των Λιμενικών που σήμερα (Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018) ξεπέρασαν κάθε όριο. Θύμα τους – τρόπαιο στον πόλεμο που διεξάγουν «φυλάγοντας Θερμοπύλες» ένα 14χρονο παιδί αφγανικής καταγωγής, το οποίο μαχαίρωσαν (!) στα πόδια προσπαθώντας να καταστρέψουν τα παπούτσια του και με τα γκλομπς προκάλεσαν θλαστικό τραύμα στο ένα πόδι και κάταγμα στο μετακάρπιο!
Καταγγέλλουμε την ανοχή -αν όχι ανοικτή στήριξη- τέτοιων πρακτικών από την ηγεσία του Λιμενικού Σώματος στην Πάτρα. Αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι στο Νοσοκομείο όπου διακομίστηκε το παιδί, πήγαν 4 αστυνομικοί και 2 με πολιτικά από το Λιμενικό (όπως δήλωσαν) αφ’ ενός να πουν ότι το παιδί τραυματίστηκε μόνο του και αφ’ ετέρου να πάρουν τα παπούτσια του!
Καταγγέλλουμε την προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης από κάποια «πρόθυμα» ΜΜΕ που αναπαράγουν χωρίς ντροπή την αφήγηση των δυνάμεων καταστολής, υπηρετώντας την ξενοφοβική και ρατσιστική υστερία.
Καταγγέλλουμε για άλλη μια φορά ότι υπεύθυνη για όλα αυτά είναι η απάνθρωπη και ρατσιστική Ευρωτουρκική συμφωνία που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της κυβέρνησης.
Καλούμε κάθε συλλογικότητα να καταδικάσει αυτό τον ανηλεή πόλεμο που ασκείται σε ανθρώπους που βίωσαν και βιώνουν καθημερινά πολιτικές «έκτακτης ανάγκης» και αποκλεισμού.
Καλούμε τη Δικαιοσύνη να παρέμβει και να βάλει τέρμα στην ανεξέλεγκτη, παράνομη και απάνθρωπη δράση μιας δράκας υπανθρώπων που ξερνούν ρατσιστικό μίσος ακόμα και σε παιδιά, προσφυγόπουλα.

-tetartopress.gr

Επιθέσεις, τραμπουκισμοί, εμπρησμοί: To προφίλ της χιτλερικής οργάνωσης «Combat 18 Hellas» (βίντεο)

  • Η ναζιστική οργάνωση «Combat 18 Hellas» συνδέεται άμεσα με την οργάνωση «Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές»
  • Είτε αυτόνομα είτε συνεργαζόμενες, έχουν προβεί σε πάνω από 20 επιθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια
  • Ιδεολογικός μέντορας πρώην χρυσαυγίτης
  • Χαρακτηριστικό τους η οριζόντια δράση
  • Οι βρετανικές ρίζες της «Combat 18»
Περισσότερες από 20 εμπρηστικές επιθέσεις και εφόδους σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους φιλοξενίας προσφύγων και σε βάρος Ρομά έχει πραγματοποιήσει η νεοναζιστική οργάνωση «Combat 18 Hellas», μέλη της οποίας προσήχθησαν το πρωί της Τρίτης έπειτα από μεγάλη επιχείρηση της αστυνομίας.
Η ναζιστική οργάνωση «Combat 18 Hellas» συνδέεται άμεσα με την οργάνωση «Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές» (ΑΜΕ), μέλη της οποία φέρεται επίσης να έχουν προσαχθεί από την αστυνομία σήμερα.

Βεβήλωση του μνημείου για τον Παύλο Φύσσα

Είτε αυτόνομα είτε συνεργαζόμενες, έχουν προβεί σε πάνω από 20 επιθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια. Με αναρτήσεις τους στο Διαδίκτυο, έχουν αναλάβει την ευθύνη για τη βεβήλωση του Εβραϊκού Νεκροταφείου στη Νίκαια, του Μνημείου της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλονιά, του Μνημείου Ολοκαυτώματος στη Ρόδο, καθώς και τις εμπρηστικές επιθέσεις σε χώρο αναρχικών στα Εξάρχεια, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι «Αγρός» στο πάρκο Τρίτση, στο στέκι «Αντίπερα Όχθη» στο Παλαιό Φάληρο και στο στέκι «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα. Ακόμη, έχουν προβεί και σε βεβήλωση του μνημείου για τον Παύλο Φύσσα.

Βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου στη Νίκαια
Μάλιστα, τα μέλη των δύο οργανώσεων συμμετείχαν στα επεισόδια που ξέσπασαν στο Μενίδι μετά το θανάσιμο τραυματισμό του 11χρονου Μάριου. Πρωταγωνίστησαν δε σε εμπρησμούς σπιτιών, τα οποία ανήκουν σε Ρομά που –κατ’ αυτούς- εμπλέκονται με ναρκωτικά.

Ιδεολογικός μέντορας πρώην χρυσαυγίτης
Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές -ομάδα που θεωρεί ιδεολογικό μέντορά της τον πρώην χρυσαυγίτη και καταδικασθέντα για απόπειρα ανθρωποκτονίας Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό ως «Περίανδρο»- και η Combat 18 Hellas -ο αριθμός 18 παραπέμπει στα γράμματα Α-Η, δηλαδή Adolf Hitler- δεν είναι καινούριες και άγνωστες ακροδεξιές οργανώσεις για τις Αρχές.
Χαρακτηριστικό τους η οριζόντια δράση
Χαρακτηριστικό των οργανώσεων αυτών, σύμφωνα με τους ίδιους, βέβαια, είναι πως δρουν «οριζόντια», χωρίς δηλαδή κεντρική καθοδήγηση και ιδιαίτερη ιεραρχία. Το σλόγκαν τους είναι «Ακέφαλη αντίσταση», ενώ αποφασίζουν και «δρουν»αυτόνομα και εναπόκειται στην κρίση της καθεμιάς ομάδας ποιον τρόπο θα διαλέξουν.
Οι βρετανικές ρίζες της «Combat 18»
Σημειώνεται ότι η Combat 18 είναι νεοναζιστική οργάνωση που έχει τις ρίζες της στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στους ιδρυτές της συγκαταλέγεται ο Charlie Sargent και ο Harold Covington. Η οργάνωση τράβηξε από πολύ νωρίς την προσοχή των βρετανικών Αρχών μετά από συνεχόμενες απειλές σε μετανάστες, μειονότητες και αριστερούς.
Παράλληλα, το 1992 ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού «Redwatch», στο οποίο περιλαμβάνονταν φωτογραφίες, ονόματα και διευθύνσεις των πολιτικών αντιπάλων τους.
Στη Βρετανία, τα μέλη της Combat 18 έχουν κατηγορηθεί για το θάνατο προσφύγων, καθώς και βρετανών. Παράλληλα, οι βρετανικές Αρχές έχουν συνδέσει πολλές φορές μέλη της ομάδας με επιθέσεις και χουλιγκανισμό στα γήπεδα.
Όπως σημειώνεται σε σχετικά δημοσιεύματα τόσο του BBC όσο και του Independent, η συγκεκριμένη οργάνωση που είχε φανατικούς υποστηρικτές σε ομάδες χούλιγκαν, είχε επίσης σχέσεις με το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα, την βασική ακροδεξιά παράταξη της Βρετανίας. Σύμφωνα μάλιστα με τον βρετανικό Τύπο οι άνθρωποι της Combat 18 παρείχαν «προστασία» σε εκδηλώσεις και συζητήσεις του κόμματος. Δεν ήταν όμως υπέρ της εκλογικής διαδικασίας.

Η βρετανική χιτλερική οργάνωση το 1995
Παρότι η προέλευση της νεο-ναζιστικής οργάνωσης τοποθετείται στην Βρετανία, φέρεται να συνδέεται και με κινήματα στις ΗΠΑ.