Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Fidel Castro : Η ιστορική ομιλία στα Ηνωμένα Έθνη το 1979

“Κύριε Πρόεδρε. Κύριοι Αντιπρόσωποι..
Συχνά αναφέρονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει επίσης να ακουστούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Γιατί κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να περπατούν ξυπόλητοι; Για να μπορούν κάποιοι άλλοι να μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν μόνο μέχρι τα 35 τους χρόνια, έτσι ώστε άλλοι να ζουν μέχρι τα 70; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι απελπιστικά φτωχοί… για να είναι κάποιοι άλλοι ανεκδιήγητα πλούσιοι;
Μιλάω στο όνομα των παιδιών όλου του κόσμου που δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί!Μιλάω, στο όνομα των άρρωστων ανθρώπων που δεν έχουν φάρμακα, μιλάω εκ μέρους εκείνων που τους στέρησαν το Δικαίωμα στην Ζωή και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Κάποιες χώρες έχουν άφθονους πόρους, άλλοι δεν έχουν τίποτα.
Ποιά είναι η μοίρα τους; Να πεθάνουν από την πείνα;
Να υπάρχει για πάντα φτώχεια;
Ποιός είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού;
Γιατί τότε υπάρχει η ανθρώπινη συνείδηση;
Ποίος είναι ο σκοπός τότε των Ηνωμένων Εθνών;
Ποιός είναι τότε ο λόγος ύπαρξης της γης;
Δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι για ειρήνη. Στο όνομα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπινων υπάρξεων, που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα ή από ασθένειες που θα μπορούσαν να θεραπευτούν, κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο!
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη με 900 εκατομμύρια αναλφάβητους ανθρώπους. Η εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες πρέπει να σταματήσει! Ξέρω ότι σε πολλές φτωχές χώρες, υπάρχουν επίσης Δούλοι και Αφέντες. Τώρα μιλάω στις πλούσιες χώρες, έτσι ώστε να συνεισφέρουν. Και στις φτωχές χώρες, έτσι ώστε να διανείμουν.
Αρκετά με τα λόγια! Χρειάζονται περισσότερες πράξεις!
Αρκετά με αυτά που μας κάνουν να αφαιρούμαστε, λείπουν χειροπιαστές πράξεις.
Αρκετά είπαμε για αυτό ..τη νέα, παγκόσμια οικονομική τάξη της σπέκουλας, που κανείς δεν καταλαβαίνει.
Θα πρέπει πλέον να μιλάμε για μια αληθινή και αντικειμενική τάξη, ώστε όλοι να καταλαβαίνουν. Εγω δεν εχω έρθει εδώ σημερα ως προφήτης της επανάστασης. Δεν έχω έρθει να καλέσω τον κόσμο σε βίαια εξέγερση. Έχουμε έρθει να μιλήσουμε για ειρήνη, για συνεργασία μεταξύ των λαών. Και έχουμε έρθει να προειδοποιήσουμε: εάν δε λύσουμε ειρηνικά και επιδέξια τις αδικίες και τις τρέχουσες ανισότητες, το μέλλον θα είναι ολέθριο.
Ο ήχος των όπλων, της απειλητικής γλώσσας, της κυριαρχίας στο παγκόσμιο σκηνικό, όλα πρέπει να σταματήσουν.Αρκετά με την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα του κόσμου μας μπορούν να λυθούν με πυρηνικά. Οι βόμβες μπορεί να είναι ικανές να σκοτώσουν τους πεινασμένους, τους αρρώστους και τους αδαείς, αλλά δε μπορούν να σκοτώσουν την πείνα, την αρρώστια και την αμάθεια. Δεν μπορούν να σκοτώσουν την επανάσταση των λαών, και στο «ολοκαύτωμα» θα πεθάνουν και οι πλούσιοι, αυτοί που σε αυτόν τον κόσμο έχουν τα περισσότερα να χάσουν.
Ας αποχαιρετήσουμε τα όπλα και ας καθίσουμε όλοι μαζί σε πολιτισμένους τόνους, να δούμε τα σοβαρά προβλήματα της εποχής μας. Αυτή είναι η ευθύνη και το ιερό καθήκον όλων των πολιτικών. Και αυτή είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Σας ευχαριστώ πολύ.”

αναδημοσίευση από inexarchia.gr

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Φιντέλ,ο επαναστάτης που άλλαξε τη ροή της ιστορίας


ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ



Fidel Castro - Ο άνθρωπος που έκανε την επανάσταση πράξη

Ο ιμπεριαλισμός τον μισεί γιατί η επανάσταση στην Κούβα νίκησε κι άντεξε

Οι εργατικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα θα έχουν μέσα τους το πάθος του Φιντέλ
Ο Φιντέλ Κάστρο είναι νεκρός, ζήτω ο Φιντέλ! Με αυτά τα λόγια ο αδελφός του Φιντέλ, Ραούλ, ανακοίνωσε το θάνατο του μεγάλου επαναστάτη ηγέτη. Κι έκλεισε τη σύντομη ανακοίνωση με τη θρυλική πολεμική κραυγή του Φιντέλ και του Τσε, από τις δύσκολες μέρες του αντάρτικου στη Σιέρα Μαέστρα: «Hasta la victoria siempre! («Μέχρι την τελική νίκη»). Ο κομμουνιστής ηγέτης που επέζησε από αναρίθμητες απόπειρες δολοφονίας οργανωμένες από τη CIA (πάνω από 600 έχουν καταγράψει οι Κουβανοί), πέθανε 90 χρονών. Ο ίδιος, που αγαπούσε με πάθος τη ζωή αλλά κοίταξε στα μάτια το θάνατο, βαθιά υλιστής, έκανε πλάκα ακόμα και με το θάνατό του: «Μην ανησυχείτε, απλά έκανα πρόβα το θάνατό μου», είπε όταν συνήλθε μετά από λιποθυμία στο βήμα μιας συγκέντρωσης το 2001. Ήταν προετοιμασμένος. «Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών Κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη πως αν λειτουργήσουμε με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να κατακτήσουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι», είχε πει τον Απρίλη στο συνέδριο του ΚΚ Κούβας.

Για τον Φιντέλ Κάστρο, που συγκλόνισε τα νιάτα και την ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, θα μπορούσαμε να γράφουμε και να μιλάμε ώρες ατελείωτες, περισσότερες κι απ’ όσες συνήθιζε να μιλά ο ίδιος στις κατάμεστες πλατείες της Αβάνας. Αξίζει όμως να σημειώσουμε τους λόγους που το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές σε όλο τον κόσμο τον μισούσαν και τον μισούν. Γιατί ο Φιντέλ δεν είναι εύπεπτος και όσο κι αν το σύστημα έχει την ικανότητα όλα να τα αφομοιώνει (ειδικά μετά θάνατο), σε όλα να φορά γραβάτα και κουστούμι, ο Φιντέλ είναι από την πάστα των αγωνιστών που δεν αγιοποιείται, όπως ο Λένιν, αυτός ο αξεπέραστος αποσυνάγωγος στην προϊστορία της ανθρωπότητας που ζούμε.

Πρώτο, γιατί ο Φιντέλ ήταν επαναστάτης της πράξης και όχι μόνο των λόγων, που ήξερε πως η επανάσταση δεν έρχεται μοιρολατρικά, πως οι συνθήκες δεν ωριμάζουν από μόνες τους, αλλά με την αποφασιστική, τολμηρή και ριψοκίνδυνη παρέμβαση της πρωτοπορίας, που έχει μελετήσει καλά τις συνθήκες, τις δυνατότητες, τους συσχετισμούς, αλλά και το τρόπο της ανατροπής τους. Γι’ αυτό επιτέθηκε στις 26 Ιούλη 1953 στο φρούριο Μονκάδα της Αβάνας με 118 μαχητές και γι’ αυτό επέστρεψε το 1956 με το θρυλικό Γκράνμα και 82 αντάρτες, που αποδεκατίστηκαν με την αποβίβαση.

Δεύτερο, γιατί ο Φιντέλ μαζί με το Κίνημα της 26ης Ιούλη, που συνέβαλε στη δημιουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας νίκησε! Έσπασε το «Δεν μπορούμε». Είχε την τόλμη και την ευφυΐα να πραγματοποιήσει ρήξη και τομή με την παραδοσιακή και ηττημένη Αριστερά, να συνδέσει άρρηκτα το κοινωνικό ζήτημα με την απελευθέρωση από τη στυγερή δικτατορία του Μπατίστα και την άθλια μετατροπή της Κούβας σε χαμαιτυπείο των ΗΠΑ, να απαντήσει επαναστατικά, προχωρώντας σε συνολική ρήξη με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο, σε σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Τρίτο, γιατί ο Φιντέλ και η επαναστατική Κούβα άντεξαν αν και βρίσκονταν στο «στόμα του λύκου», δηλαδή ακριβώς δίπλα στις ΗΠΑ. Παρά το φονικό οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) από το 1960. Η Κούβα δεν εξαγοράστηκε από τις ΗΠΑ, ακόμα και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989, που οδήγησε σε τρομερά μεγάλα οικονομικά προβλήματα, λόγω και του στρεβλού σχεδιασμού της Κομεκόν. Ακόμα και τώρα που το κεφάλαιο προσπαθεί να βρει δρόμους κυριαρχίας μέσα στο νησί και που ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα επισκέφτηκε την Αβάνα (Μάρτης 2016), ο Φιντέλ δεν έσκυψε ταπεινά το κεφάλι μπροστά στον πανίσχυρο γείτονα, αλλά «έβγαλε γλώσσα». Αφού θύμισε όλα τα εγκλήματα των ΗΠΑ τόνισε: «Ήμαστε ικανοί να παράγουμε τα τρόφιμα και τον υλικό πλούτο που χρειαζόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε να μας χαρίσει τίποτα η αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι νόμιμες και ειρηνικές, γιατί είμαστε ταγμένοι στον αγώνα για την ειρήνη και την αδελφοσύνη όλων των ανθρώπων που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη».

Τέταρτο, γιατί ο Φιντέλ και η επαναστατική Κούβα δεν έμειναν ήσυχοι, στο σπίτι τους, όταν κατέκτησαν την εξουσία. Μετέφεραν τη φλόγα και τα όπλα της επανάστασης, με μαχητές αλλά και χιλιάδες γιατρούς, όπου κάποιος εξεγερμένος λαός τους είχε ανάγκη (από την Λατινική Αμερική μέχρι την Αφρική), υλοποιώντας έναν μάχιμο διεθνισμό, πολύ μακριά από την εξουσιαστική λογική της Μόσχας ή της Κίνας. Μάλιστα, στη σεισμογενή δεκαετία του ‘60, προσπάθησαν να διαμορφώσουν μια ανατρεπτική αντιιμπεριαλιστική διεθνιστική στρατηγική για «ένα, δύο, τρία πολλά Βιετνάμ», η οποία βέβαια αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τους θιασώτες της «ειρηνικής συνύπαρξης» μεταξύ του υπαρκτού καπιταλισμού και του εκμεταλλευτικού «υπαρκτού σοσιαλισμού».


Η Κούβα δεν ήταν βέβαια κάποιος σοσιαλιστικός παράδεισος (πως θα μπορούσε άλλωστε, μια καθυστερημένη χώρα οκτώ εκατομμυρίων). Σε μια πορεία ανακόπηκε η επαναστατική δυναμική και αναπτύχθηκε η αποξένωση της εργατικής τάξης και του λαού από τα μέσα παραγωγής και την εξουσία, χωρίς όμως να εκφυλιστεί σε τέτοιο βαθμό όπως στην ανατολική Ευρώπη. Οι Κουβανοί κομμουνιστές το πάλεψαν και αναζήτησαν μαζί με πρωτοπόρες επαναστατικές τάσεις τη δεκαετία του 60 και άλλους δρόμους σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής οικοδόμησης. Έφτασαν στα όρια τους, συγκρούστηκαν με αυτά αλλά για να τα ξεπεράσουν έπρεπε να συναντήσουν ένα ακόμα κύμα επαναστατικής ανόδου στην Λ. Αμερική και γενικότερα.

Ο Φιντέλ ήταν ο τελευταίος μεγάλος επαναστάτης του 20ου αιώνα. Η κουβανική επανάσταση ήταν η πιο προωθημένη από τις αντιιμπεριαλιστικές επαναστάσεις του 1955-75, με τελευταία των Σαντινίστας (1979). Στη συνέχεια ζούμε το μεγάλο κύμα της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, του περάσματος στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Η επανάσταση, πιο αναγκαία από ποτέ, μοιάζει εξορισμένη. Η βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση, που έσκασε το 2008 κι ακόμα δεν μπορεί ξεπεραστεί, πέταξε στα σκουπίδια το «Τέλος της Ιστορίας». Οι σημερινές αντιθέσεις, οι εφιαλτικοί κίνδυνοι και οι ασύλληπτες δυνατότητες διαμορφώνουν την κατεξοχήν εποχή των εργατικών κομμουνιστικών επαναστάσεων στον 21ο αιώνα. Εκεί, οι επαναστάτες του παρόντος και του μέλλοντος θα έχουν μαζί τους, μέσα τους, το ασίγαστο πάθος του Φιντέλ, του Τσε, του Καμίλο και των μπαρμπούδος, των γενειοφόρων ανταρτών που μπήκαν στην Αβάνα.

prin.gr/


Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

"Eφυγε" ο Φιντέλ Κάστρο – Ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης.




Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει η είδηση ότι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης και μία από τις πλέον σημαντικούς πολιτικές φυσιογνωμίες του 20ού αιώνα Φιντέλ Κάστρο.
Σύμφωνα με τον αδελφό του, Ραούλ, ο Φιντέλ Κάστρο απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών, υποκύπτοντας στα πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.
Η είδηση μεταδόθηκε αρχικά από την κουβανική τηλεόραση και εν συνεχεία επιβεβαιώθηκε από τον νυν πρόεδρο της Κούβας.
Σαν να γνώριζε ότι το τέλος του πλησίαζε, ο Κάστρο είχε εκφωνήσει έναν ιδιαιτέρως συγκινητικό λόγο στο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, στις 19 Απριλίου 2016.




«Σύντομα θα γίνω 90 ετών. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μένα. Δεν είναι το αποτέλεσμα καμίας προσπάθειας, αλλά το καπρίτσιο της μοίρας. Σύντομα θα είμαι σαν όλους τους άλλους. Για όλους μας έρχεται κάποια στιγμή η σειρά μας. Αυτή ίσως είναι και από τις τελευταίες φορές που βρίσκομαι σε αυτή την αίθουσα.

Ίσως είναι έτσι, αλλά οι ιδέες του Κομμουνιστικού Κομματος θα παραμείνουν ως απόδειξη ότι σε αυτόν τον πλανήτη, όταν κάποιος εργάζεται με θέρμη και αξιοπρέπεια, θα μπορεί να παράγει αυτά τα υλικά και πολιτιστικά αγαθά που οι άνθρωποι χρειάζονται».



Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Eικονογράφηση στο ” Άκου ανθρωπάκο”



Ο καλός γιατρός μας ζητά να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια τους εαυτούς μας και να αναλάβουμε την ευθύνη για τις ζωές μας και για το μεγάλο ανεκμετάλλευτο δυναμικό που βρίσκεται στο βάθος της ανθρώπινης φύσης .
Ο εικονογράφος William Steig στην έκδοση του 1974, στο βιβλίο του Βίλχελμ Ράιχ “Άκου ανθρωπάκο”, το διάνθισε με κάποια πραγματικά καταπληκτικά σκίτσα. Εμείς τα βρήκαμε κι ενσωματώσαμε λεζάντες από τα αντίστοιχα αποσπάσματα του κειμένου της ελληνικής έκδοσης. 














































































































by Αντικλείδι , http://antikleidi.com