Πέτρινα Χρόνια

Με το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου η Ελλάδα βυθίζεται στην τραγωδία ενός οδυνηρού εμφύλιου σπαραγμού.  Οι μεταπολεμικές συντηρητικές κυβερνήσεις με την υποστήριξη του Αμερικανικού παράγοντα μεθοδεύουν την εξόντωση του αριστερού κινήματος.  Φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις.  Το 1954 είναι η χρονιά που η Ειδική Αστυνομία θα πιστέψει ότι τι παιχνίδι με τους παράνομους κομμουνιστές το κέρδισε για πάντα.

Είναι γνωστό πως ο Παντελής Βούλγαρης είναι έντονα πολιτικοποιημένος και τοποθετημένος στην αριστερά, μάλιστα εξορίστηκε και στη Γυάρο.  Τα Πέτρινα Χρόνια περιγράφουν τα προβλήματα μιας γενιάς που ταλαιπωρήθηκε από πολιτικές αναταραχές, αναλύουν μια εποχή που ενώ καθιερωνόταν το δικαίωμα ψήφων των γυναικών, πολιτικοί κρατούμενοι παρέμεναν ακόμα μέσα στις φυλακές.  Όταν όμως η ταινία προβλήθηκε το 1985 στους κινηματογράφους δημιούργησε αίσθηση τόσο για τη θεματολογία της όσο για την πρωτοποριακή σκηνοθετική τεχνική και φωτογραφία.  Η σκηνή όπου η Ελένη και ο Μπάμπης επικοινωνούν με τους καθρέπτες μέσα από τα κάγκελα των φυλακών συγκίνησε και εξακολουθεί να συγκινεί ανθρώπους που βίωσαν τα Πέτρινα Χρόνια στην Ελλάδα αλλά και ανάλογες καταστάσεις σε άλλες χώρες.

ΥΠΟΘΕΣΗ:

Η Αληθινή ιστορία δύο αγωνιστών της Αριστεράς, της Ελένης Βούλγαρη και του Μπάμπη Γκολεμά, από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 μέχρι και πτώση της χούντας.  Πάνω στην άτυχη ερωτική σχέση των ανθρώπων αυτών που εξαιτίας των διώξεων και των φυλακίσεων δεν κατόρθωσαν ποτέ να γνωριστούν καλύτερα παρά μόνο μετά την μεταπολίτευση, ο Παντελής Βούλγαρης φτιάχνει ένα από τα αυθεντικότερα λαϊκά έπη του ελληνικού σινεμά, που τιμήθηκε με τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και Α' γυναικείου ρόλου για την συγκλονιστική ερμηνεία της Θέμις Μπαζάκα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ:
Ο Παντελής Βούλγαρης σε παλιότερη συνέντευξή του έχει πει πως, δεν είχαν σκεφτεί με τον Σπανουδάκη ότι η μελωδία του θέματος θα μπορούσε να παιχτεί με κλαρίνο και ήταν έτοιμοι να το ηχογραφήσουν με πιάνο.  Κάποια στιγμή βρέθηκε ο Βασίλης Σαλέας στο στούντιο του Σπανουδάκη και άκουσε το μουσικό θέμα που είχε ετοιμάσει για την ταινία και του ζήτησε να δοκιμάσει να το παίξει στο κλαρίνο.  Αυτό ήταν! Με τον πιο απλό τρόπο, το μουσικό θέμα για την ταινία είχε βρει από μόνο του τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να ακουστεί.  Το κομμάτι ηχογραφήθηκε τελικά με τον Βασίλη Σαλέα να παίζει κλαρίνο και κάποιες ηλεκτρονικές πλάτες από τα keyboards του Σταμάτη Σπανουδάκη, ένα πάντρεμα ηλεκτρονικού ήχου με ένα παραδοσιακό όργανο που για εκείνη την εποχή ήταν ιδιαιτέρως πρωτοποριακό.

ΔΙΑΚΡΙΣEIΣ:Η ταινία τιμήθηκε με βραβεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.  Μεταξύ άλλων πήρε:

4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
καλύτερης ταινίας
καλύτερης  σκηνοθεσίας
καλύτερου A' γυναικείου ρόλου
ΠΕΚΚ καλύτερης ταινίας

2 βραβεία στο Φεστιβάλ Valencia:
καλύτερης γυναικείας ερμηνείας
καλύτερης μουσικής

Kρατικά Bραβεία Ποιότητας του YΠΠO:
καλύτερης ταινίας
γυναικείας ερμηνείας
καλύτερης μουσικής

Ειδική μνεία για την ερμηνεία της Θέμις Mπαζάκα και ειδικό βραβείο OCIC στο Φεστιβάλ Bενετίας

ΣΕΝΑΡΙΟ:
Παντελής Βούλγαρης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:
Παντελής Βούλγαρης