«Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας βάζαμε στην άμμο»

«Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας βάζαμε στην άμμο». Τάδε έφη χρυσαυγίτης βουλευτής στο «ναό της δημοκρατίας» απευθυνόμενος σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά το να πούμε ότι «σοκαριστήκαμε» είναι ψέμα. Η ναζιστική συμμορία λειτουργεί νόμιμα με τις ευλογίες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-κύκλων των σωμάτων ασφαλείας κι άλλων παρακρατικών υπηρεσίων, για πάνω από 30 χρόνια. Υμνεί το Χίτλερ, τη χούντα, την οργάνωση «Χ» και τους ταγματασφαλίτες, το Σαμψών και το Γρίβα. Έχει στο ενεργητικό της μαχαιρώματα και ξυλοφορτώματα αγωνιστών και αγωνιστριών. Διαδηλώνει εδω και δεκαετίες με συνθήματα «κουμούνια θα γίνεται σαπούνια» κι άλλα ωραία και «δημοκρατικά». Ο Κασιδιαρης τον Ιούνη ΠΡΙΝ τις δεύτερες εκλογές επιτέθηκε σε Ρ.Δούρου και Λ.Κανέλη, δίνοντας μήνυμα στα αφεντικά και προσανατολισμό στους οπαδούς της, για το ποιος είναι ο βασικός εχθρός της. Και βέβαια από μαγκιές και νταηλίδικα «καντήλια της πιάτσας» χορτάσαμε τους προηγούμενους μήνες.

Οι ναζί πάντα ήταν μια απαραίτητη εφεδρεία για το σύστημα, γι αυτό και την προστάτευε το σύστημα, όσο αποκρουστική και περιθωριοποιημένη και να ήταν. Το αποκορύφωμα αυτής της προστασίας στη ναζιστική συμμορία από κράτος και παρακράτος ήταν η υπόθεση Κουσουρή, ο οποίος από θαύμα ζεί σήμερα από την επίθεση που δέχθηκε από την ομάδα Περίανδρου (ο οποίος εδώ και λίγα χρόνια κυκλοφορεί ελεύθερος και έχει φτιάξει νέα ναζιστική οργάνωση απολαμβάνοντας την ίδια ασυλία με τους χρυσαυγίτες από κράτος και παρακράτος). Τους προηγούμενους μήνες η σύμπραξη τρικομματικής και Ναζί φάνηκε σε πληθώρα ζητημάτων, πέρα από την πλήρη ταύτισή τους στο ζήτημα του ακραίου ρατσισμού στην εξόντωση των μεταναστών.

Το τελευταίο διάστημα, κι ενώ ο λαός βουλιάζει στην απόλυτη ανέχεια, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ζούμε σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», που έχει ολοφάνερα εκτραπεί από τα όρια της «παραδοσιακής» αστικής δημοκρατίας και βαδίζει σε όλο και πιο ολοκληρωτικά μονοπάτια. Οι από πάνω έχουν απωλέσει το πλεονέκτημα της πειθούς και της συναίνεσης, και δεν έχουν πλέον και εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις.Σε αυτό το έδαφος της οικονομικής και πολιτικής κρίσης είναι νομοτελειακό ότι σε τμήματα της άρχουσας τάξης και τμήματα της ΝΔ συνεχώς αναβαθμίζεται ως «στρατηγικός εταίρος» η ναζιστική συμμορία.Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Από τις εμφυλιοπολεμικές δηλώσεις των Βοριδηδων μέχρι τις σκέψεις για δεξιά συμπαράταξη και κυβερνητική συμμαχία των Φαήλων, δημιουργείται ένα απόλυτα φιλικό περιβάλλον στο οποίο οι φασίστες ενισχύονται, κολυμπώντας σαν το ψάρι μέσα στο νερό.Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν το προσεχές μέλλον που μας επιφυλάσσει η μνημονιακή χούντα των αφεντικών, αν δεν τους ανατρέψει η δράση των «από κάτω». Ένα επεισόδιο λοιπόν σε αυτή τη «φυσιολογική διαδρομή» ήταν και αυτό με το φασίστα βουλευτή Κουκουτσή.

Όταν εισβάλλουν το 1941 οι Γερμανοί στην Ελλάδα, ένα κομμάτι της ελληνικής αστικής τάξης συνθηκολογεί και κάνει χρυσές δουλειές με τους Ναζί, κι ένα άλλο κομματι της αστικής τάξης, πιστό στα Βρετανικά συμφέροντα, το σκάει στην Αίγυπτο, έχοντας μόνη έγνοια να εξασφαλίσει ότι, αν και όταν φυγουν οι Ναζί, θα είναι αυτή που θα επιστρέψει κάποια στιγμή στην εξουσία. Το επίπεδο του ελληνικού λαού υποβαθμίζεται σε κατάσταση δουλείας υπό τη ναζιστική μπότα- ο μισθός πέφτει κάτω από το 1/6 της προπολεμικής αξίας, η ανεργία καλπάζει, και μόνο το χειμώνα του 1941-42 έχουμε πάνω από 100.000 θανάτους απ΄την πείνα. Το ρόλο της αντίστασης στην εξαθλίωση παίζει η αριστερά, με ηγεμονική δύναμη το ΚΚΕ. 

Το ΕΑΜ και το στρατιωτικό του τμήμα, ο ΕΛΑΣ, απλώνονται σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε πόλη, χωριό, εργασιακό χώρο, γειτονιά, μέσα από τη συγκλονιστική δουλειά της οργάνωσης της αντίστασης. Οργανώνουν την ένοπλη αντίσταση , σαμποτάζ και γιγάντιες απεργίες που παραλύουν τον κρατικό μηχανισμό, ανοίγουν τις αποθήκες τροφίμων και δημιουργούν δομές αλληλεγγύης για την επιβίωση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία το ΚΚΕ των 2000 μελών του 1941 φτάνει στα 400.000 μέλη το 1944, ενώ το ΕΑΜ στα 2000.000 μέλη, έχοντας με το μέρος του τη συντριπτική πλειοψηφία του καταπιεζόμενου λαού.

Η «λιποτάκτης» βρετανόφιλη «κυβέρνηση της Αιγύπτου» δεν έχει κανένα κύρος , οι ντόπιοι συνεργάτες των Ναζί είναι σύμβολά μίσους και απέχθειας για τους φτωχούς, ενώ από το 1943 θεωρείται δεδομένο ότι οι Χιτλερικοί χάνουν τον πόλεμο. Αντικειμενικά τίθεται ζήτημα εξουσίας από το λαό και την Αριστερά, κάτι που αντικειμενικά θέτει σε κίνδυνο την καπιταλιστική εξουσία και το μηχανισμό που έβγαζε κέρδη από το ξεζούμισμα των εργαζόμενων μαζών.Οι καπιταλιστές δε μένουν με «σταυρωμένα τα χέρια», και αρχής γενόμενης με την κυβέρνηση Ράλλη, αρχίζουν να οργανώνουν την εξολόθρευση της Αριστεράς, δηλαδή των πρωταγωνιστών της αντίστασης.Έτσι οι καπιταλιστές ξεκινούν το 1943 τον «εμφύλιο πόλεμο», και όχι η Αριστερά το 1946-1949, όπως λέει ο εθνικος (και φασιστικός) μύθος. Δημιουργούν, εξοπλίζουν και χρηματοδοτούν οργανώσεις όπως τα τάγματα ασφαλείας, η ΠΑΟ, η «Χ» (οργανώσεις πρότυπα για τους χρυσαυγίτες), ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ.Οι μάχες μεταξύ αντιστασιακών και δοσίλογων, μεταξυ φτωχών και του μηχανισμού των πλουσίων, κορυφώνονται το 1944 με τα «Δεκεμβριανά» και την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ. 

Παρ όλα αυτά το κίνημα και η Αριστερά, παρά τη στρατιωτική ήττα, πολιτικά διατηρεί πολύ μεγάλη δύναμη. Το 1945-1946 κυριαρχεί ακραία πολιτική αστάθεια, με μεγάλους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στη φτώχεια και την καταστολή-που ρίχνουν 11 κυβερνήσεις!  «Η αστική τάξη δεν μπορεί να επιβάλει στρατιωτικά τη συνθήκη της Βάρκιζας. Το 45 εκδίδονται πάνω από 70000 εντάλματα σύλληψης στο πνεύμα της συνθήκης, αλλά συλλαμβάνονται όχι πάνω από 9000 αριστεροί. Στην επαρχία και ειδικά βόρεια της Ρούμελης, το κράτος της Αθήνας είναι μια σκιά. Ειδικά σε Μακεδονία και Θράκη η ΕΑΜική αυτοδιοίκηση έχει τον απόλυτο έλεγχο πόλεων και χωρίων.

“Ο κρατικός μηχανισμός δεν έχει επαναλειτουργήσει, ο στρατός και η εθνοφυλακή ελέγχονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από τις ΕΑΜικες οργανώσεις. Στις περισσότερες περιοχές της χωράς το φαινόμενα της δυαδικής εξουσίας παρατείνονται”.

Οι μάζες που έχυσαν το αίμα τους απέναντι στους Ναζί, τους Τσολάκογλου και τους Ράλληδες για το όραμα  της λεύτερης Ελλάδας και της «λαοκρατίας», δεν είναι διατεθειμένες να υποστούν αγόγγυστα νέα ξεζουμίσματα και λιμοκτονίες από τη βρετανόφιλη αστική τάξη. 

Η Βρετανόφιλη αστική τάξη όμως, σε συνεργασία με τους πρώην συνεργάτες των κατακτητών, επιδιώκει ακριβώς αυτό, για να βάλει τις βάσεις για νέα ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών, την ανάπτυξη της ελληνικής «οικονομίας». Έτσι μετά τον αφοπλισμό εξαπολύεται ένα κύμα οικονομικής τρομοκρατίας, συλλήψεων, βασανιστηρίων, στρατοδικείων, εκκαθαρίσεων απέναντι στο κίνημα και την Αριστερά. Για τον κόσμο της αντίστασης, υπάρχει μόνο ο δρόμος του «Β’ αντάρτικου» του 1946-1949, και η μάχη με κάθε μέσο, καθαρά και μόνο σαν δρόμος επιβίωσης, σαν τελική γραμμή αυτοάμυνας μπροστά στην αγριότητα του αντιπάλου.

Οι έλληνες καπιταλιστές, μαζί με το στρατό τους, την αστυνομία τους, τους φασίστες τους και τη βοήθεια Βρετανών και Αμερικανών, χρειάζονται άλλα 3 χρόνια για να κάμψουν το φρόνημα και την αντίσταση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) τελικά στο Γράμμο και στο Βίτσι, παρόλο που ο τελευταίος έχει απομείνει με ελάχιστες συγκριτικά δυνάμεις (αριθμητικά και στρατιωτικά), και το διεθνές επαναστατικό κύμα του 1944-45 έχει ηττηθεί.

Η Εκθεση του στρατηγού Τζέιμς Βαν Φλιτ, αρχηγού της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, αναφέρει ότι ως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1948 της είχε δοθεί βοήθεια ύψους 260 εκατομμυρίων δολαρίων υπό την εξής μορφή: 6 κανονιοφόροι, 143 αεροπλάνα, 7.000 βόμβες, υγειονομικός εξοπλισμός, 10.142 οχήματα, 3.890 όλμοι και πυροβόλα, 97.000 μικρά όπλα, 43.399 ελαστικά, 3.956.629 βλήματα πυροβολικού και βλήματα όλμων, 280.462.392 σφαίρες, 1.450.000 στολές, 185.294.600 συσκευασίες ατομικής τροφής, 8.650 ημίονοι, 50.681 τόνοι ζωοτροφών, 26.364.610 γαλόνια βενζίνη και 4.279 ασύρματοι… 

Ο αριθμός των ανδρών της κυβερνητικής παράταξης κυμαινόταν γύρω στις 150.000. Με την καθοδήγηση των Αμερικανών η αεροπορία χρησιμοποίησε τις βόμβες ναπάλμ, οι οποίες συνέτειναν αποφασιστικά στην έκβαση της αναμέτρησης υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων…Απέναντι σε αυτή την επιβλητική πολεμική μηχανή ο ΔΣΕ είχε να αντιτάξει λιγότερους από 15.000 μαχητές, άνδρες και γυναίκες. (Πηγη: ΒΗΜΑ, 29/6/2003)

Στην Ελλάδα το 1941-1949 λοιπόν, διαδραματίστηκε η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, οι καταπιεσμένοι έφτασαν πιο κοντά από ποτέ στο να διεκδικήσουν την εξουσία από τους καταπιεστές τους. Την τρομάρα που πήραν οι αστοί τότε, δεν την ξεχνούν ποτέ και συχνά βγάζουν εκδικητικότητα και μίσος, ιδίως σήμερα που ζούμε μια εποχή μεγάλης πολιτικής και οικονομικής κρίσης, με άνοδο των αντιστάσεων και της αριστεράς. Οι Ναζί της Χρυσής Αυγής , όταν πανηγυρίζουν για το Γράμμο και το Βίτσι, εκφράζουν το μίσος της τάξης τους για την τάξη που τους απείλησε, το μίσος των καπιταλιστών για τους εργάτες, τους φτωχούς και τους πολιτικούς εκφραστές τους. 

Ο δε «πατριωτισμός» τους συνοψίζεται στα πρότυπα των δοσίλογων, των γερμανοτσολιάδων, όσων πάλεψαν για να υποδουλωθεί η «πατρίδα» στα συμφέροντα πρώτα των Γερμανών και μετά των Άγγλων, και, τέλος, στα πανηγύρια για τη νίκη των Ελλήνων καπιταλιστών με τη βοήθεια του πανίσχυρου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.Κατανοούμε τη χαρά τους και το μίσος τους, όπως καταλαβαίνουμε και τις εκλεκτικές συγγένειες της ΝΔ μαζί τους, την πλήρη κάλυψη της συμμορίας στη Βουλή και στους δρόμους, όπως και τα σενάρια για συγκυβέρνηση ΝΔ-ΧΑ. Είναι «πετυχημένο» μοντέλο που δοκιμάστηκε την εποχή του ’40. Άλλωστε η ακροδεξιά είναι βγαλμένη από τα σπλάχνα της ΝΔ, και ποτέ δεν έπαψε να κυοφορείται μέσα της μέχρι σήμερα. Οι Ράλληδες, οι Βαρβιτσιώτιδες, οι Έβερτ της ΝΔ έχουν μπαμπάδες –πρωταγωνιστικά στελέχη τη δεκαετία του ’40.Πρωταγωνιστές στη ρουφιανιά, στην υποταγή, στο δοσιλογισμό και στο ταξικό μίσος για τους φτωχούς, φυσικά.

Διάφορα στελέχη της ΝΔ, όπως ο Βορίδης, το δηλώνουν ανοιχτά πλέον πως για να πάει μπροστά η «χώρα», πρέπει να ηττηθεί η αριστερά.Οι αστοί έχουν πλήρως αναπτυγμένη ταξική συνείδηση, γι αυτό παραχωρούν χώρο και ηγεμονία στους Ναζί. Ξέρουν πολύ καλά ότι για να ξεπεραστεί η κρίση, πρέπει να έχουμε εργασιακά δικαιώματα Κίνας. Σε αυτήν την κατάσταση αντίπαλο δέος αποτελούν τα συνδικάτα, οι αγώνες μας, η Αριστερά. Όταν λοιπόν οι Ναζί επιτίθενται χυδαία στην Αριστερά, οι Νδκράτες χαμογελάνε κάτω από τα μουστάκια τους, μια που και οι ίδιοι πλέον ιδιοποιούνται τον εμφυλιοπολεμικό λόγο.

Οι Χρυσαυγίτες θα ακολουθήσουν με κλιμακούμενη ένταση  τις επιθέσεις απέναντι στην Αριστερά, με τις ευλογίες του συστήματος.  Ο εμφυλιοπολεμικος λογος (και οι πράξεις) ειναι στρατηγικός για τη ΝΔ, το ίδιο και η συμμαχία με τους Ναζί.  Η Αριστερά πρέπει να ανεβάσει τους τόνους και τη μαχητικότητα απέναντι στους Ναζί στη Βουλή και στους δρόμους, εκμηδενίζοντας και εμποδίζοντας τις κινητοποιήσεις τους, και τσαλακώνοντας την εικόνα των «ατρόμητων νταήδων» που τους φοβούνται όλοι. 

 Πρέπει να δώσει στον κόσμο το έναυσμα για αντιφασιστική συσπείρωση και αντεπίθεση. Οι εκατοντάδες αντιφασιστικές επιτροπές που ξεπήδησαν από το Σεπτέμβρη σε όλη την Ελλάδα βοήθησαν στο να κοπεί εν μέρει ο τσαμπουκάς των αυγών , αλλά παρ όλα αυτά απέχουμε πολύ από το να ανακόψουμε τον κίνδυνο του φασισμού.Οι φασίστες έχουν με το μέρος τους όλον τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας και τους καπιταλιστές.

Η αντιφασιστική μας δράση χρειάζεται μεγαλύτερη δικτύωση και κλιμάκωση, ρίζωμα σε γειτονιές και χώρους σπουδών και δουλειάς, μεγαλύτερη συστηματικότητα, τοπικό και πανελλαδικό συντονισμό. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι όσο οι υποτελείς τάξεις δε δίνουν τη δική τους απάντηση στη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ο φασιστικός κίνδυνος δεν μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά.