Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Η μάχη ενάντια στον HIV συνδέεται με τον αγώνα ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων και των κέντρων απεξάρτησης

O ιός HIV φαίνεται να έχει σκοτώσει, μέσω της εξέλιξής του σε AIDS, πάνω από 30 εκατομμύρια ανθρώπους από το 1981 που αναγνωρίστηκε ως το 2009, ενώ το ποσοστό θανάτων από AIDS τα χρόνια της οικονομικής κρίσης έχει αυξηθεί αισθητά. Το γεγονός ότι ο ιός του HIV μπορεί να είναι θανατηφόρος οδηγεί πολλές φορές στην πεποίθηση ότι πρόκειται για μία «φυσική» και «αναπόφευκτη καταστροφή». Αυτή η αντιμετώπιση είναι λανθασμένη, γιατί το γεγονός ότι ο HIV μπορεί να είναι θανατηφόρος δεν σημαίνει ότι δεν είναι αντιμετωπίσιμος.

Πέρα από την ενημέρωση και την προφύλαξη, ένας ασθενής που έχει τον ιό του HIV μπορεί να δεχθεί θεραπεία η οποία μπορεί να αποτρέψει τον ιό από το να εξελιχθεί σε AIDS. Επίσης είναι δυνατή η «σταθεροποίηση της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος» ενός ασθενούς ακόμη και μετά την εκδήλωση του AIDS. Η θεραπεία όμως του HIV σε κάθε περίπτωση είναι πολύ κοστοβόρα. Και αυτό που συμβαίνει, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις νοσημάτων, είναι μια χούφτα φαρμακοβιομηχανίες να κερδοφορούν εις βάρος των ασθενών και όποιοι δεν μπορούν να πληρώσουν, να «πληρώνουν με τη ζωή τους».

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν: πόσο «αυθεντική» μπορεί να είναι η «θλίψη» των απανταχού μεγαλοεπιχειρηματιών που κερδίζουν από την ύπαρξη του HIV; Πόσο «αυθεντική» είναι η «θλίψη» των κυβερνήσεων για τους φορείς του HIV, που υπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών αυτών, όχι μόνο δεν φροντίζουν για την ύπαρξη δωρεάν θεραπείας για τον HIV, αλλά φροντίζουν να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως την υγεία, κλείνοντας τα δημόσια νοσοκομεία και απολύοντας εργαζόμενους;

Ο ΗIV ως εργαλείο ενίσχυσης του αυταρχισμού και του ρατσισμού
Εκτός των παραπάνω, η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους φορείς του HIV ρατσιστικά και βλέπει τον HIV ως «εργαλείο» προκειμένου να ενισχύσει την αυταρχικότητα του κράτους Αυτό έγινε κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο τον Απρίλιο του 2012, όταν η αστυνομία συνέλαβε 27 εκδιδόμενες οροθετικές γυναίκες (οι οποίες ήταν εξαθλιωμένες και πολλές αυτό αυτές έκαναν και χρήση ναρκωτικών) και τις εξανάγκασε σε εξετάσεις για HIV. Ύστερα, συνέχισε με την διαπόμπευσή τους σε όλα τα κανάλια, δημοσιεύοντας προσωπικά τους δεδομένα που συνοδεύονταν με πομπώδεις τίτλους όπως «υγειονομική βόμβα για την Ελλάδα». Η κυβέρνηση κατηγόρησε τις οροθετικές γυναίκες για την εξάπλωση του HIV στην Ελλάδα και καταπατώντας κάθε δικαίωμά τους τις φυλάκισε για αρκετούς μήνες. Η παραπάνω περίπτωση δεν είναι μεμονωμένη μιας και τρανσέξουαλ και χρήστες ενδοφλέβιας έχουν προσαχθεί για «εξαναγκαστικές» εξετάσεις για HIV (με αρκετές περιπτώσεις των τελευταίων να καταλήγουν προσωρινά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας).

Είναι φανερό ότι αυτός που ευθύνεται για την μη – ύπαρξη δωρεάν θεραπείας για τον HIV δεν είναι οι οροθετικές αλλά η ίδια η κυβέρνηση. Είναι φανερό ότι αυτός που οδηγεί στην εξαθλίωση και δεν δείχνει μέριμνα για γυναίκες σαν και αυτές είναι η κυβέρνηση με την σκληρή πολιτική λιτότητά της. Είναι φανερό ότι αυτός που ευθύνεται για την εξάπλωση του HIV είναι επίσης η κυβέρνηση με κινήσεις όπως το κλείσιμο των κέντρων απεξάρτησης και τις περικοπές στο πρόγραμμα χορήγησης δωρεάν συρίγγων για χρήστες ενδοφλέβιας. Είναι επίσης φανερό, ότι κινήσεις όπως η σύλληψη των οροθετικών δεν έχουν κανέναν άλλο σκοπό παρά να αποτινάξουν τις ευθύνες από την ίδια την κυβέρνηση διασπώντας τους «από κάτω» και χτυπώντας πρώτα τα πιο ευάλωτα κομμάτια τους, με απώτερο σκοπό να χτυπήσουν το σύνολό τους. Με την επαναφορά της διάταξης ΓΥ/39A που χρησιμοποιήθηκε, η αστυνομία «έχει το ελεύθερο» να προσάγει οποιονδήποτε με την δικαιολογία ότι «δείχνει ύποπτος για φορέας HIV».
Μόνη λύση η δημόσια – δωρεάν περίθαλψη για όλους!

Η μάχη ενάντια στον HIV είναι αναγκαία και δεν μπορεί να δοθεί με ημερίδες ενημέρωσης, παρά την χρησιμότητά τους. Αυτό που χρειάζεται είναι συνεχής αγώνας ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων και των κέντρων απεξάρτησης, ανυποχώρητος αγώνας για την ανατροπή της ρατσιστικής κυβέρνησης που μας καταργεί το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή, αγώνας για την επίτευξη της πραγματικής δημόσιας και δωρεάν υγείας για όλους. Ένας αγώνας που είναι κοινός για όλα τα κομμάτια που πλήττονται από την ρατσιστική και αυταρχική πολιτική της μνημονιακής κυβέρνησης.
Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου