Στα τέλη Αυγούστου 1944 ο Τσόρτσιλ έγραφε: "Εξαιρετική μου επιθυμία είναι να ενσκήψουμε εξ ουρανού, για να προλάβουμε το ΕΑΜ, χωρίς να δημιουργήσουμε κρίση".
Και πράγματι, στις 14 Οκτώβρη του 44, μόλις ένα 24ωρο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, Αγγλοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Μέγαρα και στη συνέχεια μπαίνουν "απελευθερωτές" στη λευτερωμένη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα. Ο λαός τους υποδέχεται με ενθουσιασμό σαν συμμάχους, με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και ζητούν να τιμωρηθούν οι προδότες - συνεργάτες των Γερμανών και Ιταλών φασιστών.
Οι Αγγλοι αμέσως κατέλαβαν το κέντρο της Αθήνας και στρατωνίστηκαν στα στρατηγικά της σημεία. Και από την επομένη μέρα άρχισαν οι προκλήσεις των ταγματασφαλιτών. Το αίμα των πρώτων νεκρών βάφει τους δρόμους της Αθήνας. Ετσι άρχισαν Αγγλοι και ταγματασφαλίτες να μεθοδεύουν βήμα βήμα τη σύγχυση, προετοιμάζοντας την ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη.
Στις 18 του Οκτώβρη αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά. Τα συνοδεύει ο στρατηγός Σκόμπι. Μαζί τους αποβιβάζεται και ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδας διορισμένος από τους Αγγλους. Τον διορισμό του αυτό τον πέτυχε με υπόσχεση - που είχε στείλει γραπτή μέσω του Ιωάννη Ράλλη - στον Αγγλο πρεσβευτή στο Κάιρο Λίπερ, ότι θα ξανάφερνε στον θρόνο του τον Γλύξμπουργκ και θα έθετε την Ελλάδα υπό την έλεγχο της Αγγλίας. Η υποδοχή του Γ. Παπανδρέου ήταν καλά οργανωμένη.
Τον ανέμενε κυβερνητικό κλιμάκιο, ένοπλα τμήματα μαζί και αντάρτες του ΕΛΑΣ της 2ας Μεραρχίας. Στην ομιλία του από τον εξώστη του τότε υπουργείου Συγκοινωνιών ο Γ. Παπανδρέου σκόρπισε υποσχέσεις, για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να προετοιμάσει τη σύγκρουση, διακηρύσσοντας το περίφημο εκείνο: "πιστεύουμε και εις τη Λαοκρατίαν". Ενα χρόνο αργότερα, σε κάποιο γεύμα δήλωνε: "ήλπιζεν ο κομμουνισμός - και αυτή υπήρξε η αυταπάτη του - ότι ήτο δυνατόν ημείς να παριστάνωμεν την κυβέρνηση και εκείνος να διαθέτει την πραγματική δύναμη...".
Και ξημέρωσε 3 του Δεκέμβρη 1944. Η μέρα δρασκέλισε τον Υμηττό σκορπώντας χαμόγελα. Δεν είχε μαντέψει φαίνεται ότι θα ξεσπούσε το κακό... ...Πέρασαν 51 χρόνια, από τότε που οι ταγματασφαλίτες και τα τανκς του Σκόμπι, με την καθοδήγηση του Γ. Παπανδρέου και των Εγγλέζων, ματοκύλισαν την Αθήνα.
Πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια από τις 3 Δεκέμβρη του 44 και εμείς οι αντιστασιακοί δε θα ξεχάσουμε ποτέ ποιοι στάθηκαν υπαίτιοι για τα αιματηρά γεγονότα που επακολούθησαν και έμειναν στην ιστορία σαν η "Μάχη της Αθήνας" και τα "Δεκεμβριανά".
ΦΩΤΗΣ ΣΙΣΜΑΝΙΔΗΣ
Αντιστασιακός
Και πράγματι, στις 14 Οκτώβρη του 44, μόλις ένα 24ωρο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα, Αγγλοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Μέγαρα και στη συνέχεια μπαίνουν "απελευθερωτές" στη λευτερωμένη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα. Ο λαός τους υποδέχεται με ενθουσιασμό σαν συμμάχους, με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και ζητούν να τιμωρηθούν οι προδότες - συνεργάτες των Γερμανών και Ιταλών φασιστών.
Οι Αγγλοι αμέσως κατέλαβαν το κέντρο της Αθήνας και στρατωνίστηκαν στα στρατηγικά της σημεία. Και από την επομένη μέρα άρχισαν οι προκλήσεις των ταγματασφαλιτών. Το αίμα των πρώτων νεκρών βάφει τους δρόμους της Αθήνας. Ετσι άρχισαν Αγγλοι και ταγματασφαλίτες να μεθοδεύουν βήμα βήμα τη σύγχυση, προετοιμάζοντας την ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη.
Στις 18 του Οκτώβρη αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά. Τα συνοδεύει ο στρατηγός Σκόμπι. Μαζί τους αποβιβάζεται και ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδας διορισμένος από τους Αγγλους. Τον διορισμό του αυτό τον πέτυχε με υπόσχεση - που είχε στείλει γραπτή μέσω του Ιωάννη Ράλλη - στον Αγγλο πρεσβευτή στο Κάιρο Λίπερ, ότι θα ξανάφερνε στον θρόνο του τον Γλύξμπουργκ και θα έθετε την Ελλάδα υπό την έλεγχο της Αγγλίας. Η υποδοχή του Γ. Παπανδρέου ήταν καλά οργανωμένη.
Τον ανέμενε κυβερνητικό κλιμάκιο, ένοπλα τμήματα μαζί και αντάρτες του ΕΛΑΣ της 2ας Μεραρχίας. Στην ομιλία του από τον εξώστη του τότε υπουργείου Συγκοινωνιών ο Γ. Παπανδρέου σκόρπισε υποσχέσεις, για να κερδίσει χρόνο, ώσπου να προετοιμάσει τη σύγκρουση, διακηρύσσοντας το περίφημο εκείνο: "πιστεύουμε και εις τη Λαοκρατίαν". Ενα χρόνο αργότερα, σε κάποιο γεύμα δήλωνε: "ήλπιζεν ο κομμουνισμός - και αυτή υπήρξε η αυταπάτη του - ότι ήτο δυνατόν ημείς να παριστάνωμεν την κυβέρνηση και εκείνος να διαθέτει την πραγματική δύναμη...".
Και ξημέρωσε 3 του Δεκέμβρη 1944. Η μέρα δρασκέλισε τον Υμηττό σκορπώντας χαμόγελα. Δεν είχε μαντέψει φαίνεται ότι θα ξεσπούσε το κακό... ...Πέρασαν 51 χρόνια, από τότε που οι ταγματασφαλίτες και τα τανκς του Σκόμπι, με την καθοδήγηση του Γ. Παπανδρέου και των Εγγλέζων, ματοκύλισαν την Αθήνα.
Πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια από τις 3 Δεκέμβρη του 44 και εμείς οι αντιστασιακοί δε θα ξεχάσουμε ποτέ ποιοι στάθηκαν υπαίτιοι για τα αιματηρά γεγονότα που επακολούθησαν και έμειναν στην ιστορία σαν η "Μάχη της Αθήνας" και τα "Δεκεμβριανά".
ΦΩΤΗΣ ΣΙΣΜΑΝΙΔΗΣ
Αντιστασιακός
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου