«Αν δεν είστε δειλοί, σκοτώστε με». Με αυτή τη φράση απάντησε η Λουίζ Μισέλ στους δικαστές που την καταδίκασαν σε εξορία, όταν δικάστηκε από το καθεστώς τν Βερσαλλιών.
Σαν σήμερα στις 29 Μαΐου του 1830, γεννήθηκε η αναρχική επαναστάτρια και πρωταγωνίστρια της Παρισινής Κομμούνας Λουίζ Μισέλ.Κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση και φυλακίστηκε στην αποικιακή φυλακή της Νέας Καληδονίας.
«Μη λυπάσαι για μένα, είμαι πιο ελεύθερη από πολλούς από εκείνους που περπατούν κάτω από τον ανοικτό ουρανό», είχε πει στον Πολ Λαφάργκ από τη φυλακή όπου κρατούνταν.
**********
"Απόσπασμα από τη συζήτηση του Πολ Λαφάργκ (ηγετική φυσιογνωμία του γαλλικού σοσιαλιστικού κινήματος και γαμπρός του Μαρξ) με τη Λουίζ Μισέλ, τη διακεκριμένη ηγέτιδα της Κομμούνας, στη φυλακή όπου κρατούνταν· το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Socialiste, 26 Σεπτέμβρη 1885."
«Μη λυπάσαι για μένα, είμαι πιο ελεύθερη από πολλούς από εκείνους που περπατούν κάτω από τον ανοικτό ουρανό. Το πνεύμα τους είναι φυλακισμένο, είναι αλυσοδεμένοι από την ιδιοκτησία τους, από τα χρηματικά τους συμφέροντα, τις θλιβερές αναγκαιότητες της ζωής τους. Είναι τόσο απορροφημένοι, που δεν μπορούν να ζήσουν σαν ζωντανά, σκεπτόμενα όντα. Όσο για μένα, ζω τη ζωή του κόσμου. Παρακολουθώ με ενθουσιασμό τα επαναστατικά κινήματα της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, παντού. Ναι, είμαι μια φανατική και, όπως με όλους τους μάρτυρες, το σώμα μου δεν αισθάνεται πόνο όταν οι σκέψεις μου με μεταφέρουν στον κόσμο της επανάστασης.
Φυλακισμένη πίσω από αυτούς τους χοντρούς τοίχους αναθυμάμαι πάλι το ταξίδι μου στη Νέα Καληδονία. Η ύπαρξή μου ποτέ δεν συγκινήθηκε τόσο ισχυρά από το θέαμα της φύσης όσο όταν έπλευσα στη νηφάλια απεραντοσύνη του ωκεανού, όσο όταν έγινα μάρτυρας μιας χιονοθύελλας στο Νότιο Πόλο και είδα τον αέρα λευκό από το χιόνι και τη μαύρη θάλασσα να καταβροχθίζει τις νιφάδες που έπεφταν στην επιφάνειά της· ενώ στην καρδιά μου ζούσα τις αιματηρές μέρες της ήττας και την υπέροχη έκρηξη της 18ης Μάρτη.
Κατακλύζω τη μοναξιά μου με χιλιάδες μνήμες. Και τους αγαπημένους μου Κανάκ! Πόσο βάρβαροι είναι οι πολιτισμένοι! Έμαθα τη γλώσσα τους, τη μουσική τους, τα τραγούδια τους. Έζησα ανάμεσά τους και με αγάπησαν σαν να ανήκα στη φυλή τους. Ίδρυσα ένα σχολείο και σε ελάχιστο χρόνο είχα διδάξει αυτούς τους μικρούς άγριους να διαβάζουν και να μετρούν, αλλά πρέπει να πω ότι επινόησα μια ειδική μέθοδο για χρήση τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου