Ο καπιταλισμός σκοτώνει |
Ο Καταλανός ζωγράφος Antoni Tàpies έφτιαξε μια σειρά από λιθογραφίες ονομαζόμενη "Assasins'' και τους παρουσίασε στην gallery ''Maeght'' στο Παρίσι, εις τη μνήμη του Salvador. Οι Groupes d'action révolutionnaire internationalistes (GARI) σχηματίστηκαν επίσης μετά το θάνατό του.
Η ζωή του
Ένα παιδί μιας οικογένειας μεσαίας τάξης, ο Salvador ήταν ο τρίτος ανάμεσα σε 6 αδέρφια. Ο πατέρας του, Joaquim Puig, ήταν ακτιβιστής στην Acció Catalana, ένα καταλανικό πολιτικό κίνημα, κατά τη διάρκεια της 2ης Ισπανικής δημοκρατίας. Αφού εξορίστηκε στη Γαλλία σε ένα προσφυγικό καταφύγιο στην Argelès-sur-Mer, καταδικάστηκε σε θάνατο με την επιστροφή του στην Ισπανία.
Ο Salvador ξεκίνησε να μελετά στο θρησκευτικό σχολείο La Salle Bonanova μέχρι που αποβλήθηκε λόγω απειθαρχείας. Από τα 16, o Salvador συνδύασε τη δουλειά στο γραφείο μαζί με νυχτερινές σπουδές στο Ινστιτούτο Maragall όπου έκανε φίλους τον Xavier Garriga και τα αδέρφια Solé Sugranyes, οι οποίοι θα γινόντουσαν μελλοντικοί σύντροφοι στο MIL, μία αναρχική οργάνωση που πάλευε εναντίον του καθεστώτος του Franco και του καπιταλισμού.
Τα γεγονότα του Μάη του '68 στη Γαλλία, ήταν καθοριστικά για την απόφαση του Salvador να συμβάλει στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας του Franco.
Η πρώτη του εμπλοκή ήταν στην Οργάνωση Εργατών (Workers' Commissions, Comisiones Obreras "CCOO"), που σχηματίστηκε κυρίως από την Μαθητική Οργάνωση του Ινστιτούτου Maragall. Ιδεολογικά, γρήγορα προσελκύστηκε από τις αναρχικές θέσεις, που απορρίπτουν κάθε είδος ιεραρχίας και εξαναγκασμού, μέσα από πολιτικές οργανώσεις και ενώσεις για τον αγώνα απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.
Αφού ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο στα οικονομικά, ο Salvador έκανε στρατιωτική θητεία στην Ibiza, δουλεύοντας στην κλινική του στρατώνα. Μόλις ολοκλήρωσε τη θητεία του, έγινε μέλος στο MIL, σαν μέλος στον αγωνιστικό τομέα του. O Salvador συμμετείχε στις ενέργειες του κινήματος κάνοντας τον οδηγό κατά τη διάρκεια τραπεζικών ληστειών. Τα λεφτά που κλέβανε χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση των παράνομων δημοσιεύσεων του MIL, αλλά και για την υποστήριξη των απεργών.
Ο Salvador και οι σύντροφοι του εισχώρησαν εύκολα στα παράνομα κυκλώματα και συχνά ταξίδευαν στη Νότια Γαλλία, όπου συνδέονταν με του παλιούς αγωνιστές του CNT-F.
Ο Salvador και οι σύντροφοι του εισχώρησαν εύκολα στα παράνομα κυκλώματα και συχνά ταξίδευαν στη Νότια Γαλλία, όπου συνδέονταν με του παλιούς αγωνιστές του CNT-F.
Συναθροίστηκαν τον Αύγουστο του 1973 για ένα συνέδριο του MIL. Τον επόμενο μήνα, μετά από μία επίθεση στη Savings και την Pension Banks της Βαρκελώνης, ένα επιθέτικο κλίμα δημιούργηθηκε γύρω από το MIL.
Από τα πρώτα θύματα αυτής της επιθετικότητας ήταν ο Oriol Sole Sugranyes και Josep Lluis Pons Llobet, και πιο μετά ο Santi Soler, ο οποίος προφυλακίστηκε, ανακρίθηκε, βασανίστηκε και τελικά εξομόλογησε τα μυστικά μέρη συναντήσεων των συντρόφων του.
Ο Soler χρησιμοποιήθηκε σαν παγίδα από τους ασφαλίτες για να πιάσουν τον Xaviuer Garigga και τον Salvador. Η σχολαστικά προετοιμασμένη επιχείρηση τέθηκε σε εφαρμογή στις 25 Σεπεμβρίου, 1973 στη Βαρκελώνη.
Οι 2 αναρχικοί εντοπίστηκαν και αμέσως μετά ξέσπασαν πυροβολισμοί, οι οποίοι είχαν σαν αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του Salvador και το θάνατο του αστυνομικού Francisco Anguas Barragán.
O Salvador φυλακίστηκε, κατηγορούμενος ότι έριξε τις σφαίρες που σκότωσαν τον Anguas Barragán και αφού δικάστηκε από στρατοδικείο, καταδικάστηκε σε θάνατο.
Σε κάποια μέρη της Ευρώπης και μέχρι την Αργεντινή, έγιναν διαδηλώσεις που απαιτούσαν να γίνει η εκτέλεση του Salvador σε δημόσια θέα, αλλά ο Franco έμεινε αμετάπειστος και το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό. Ο Salvador, 25 χρονών τότε, εκτελέστηκε από μία εκτελεστική μηχανή στραγγαλίσματος (garrotte) σε ένα κελί της κεντρικής φυλακής της Βαρκελώνης στις 2 Μαρτίου 1974 στις 9:40 π.μ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή ήταν η τελευταία χρήση της garrotte σαν μέθοδος εκτέλεσης στην Ισπανία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή ήταν η τελευταία χρήση της garrotte σαν μέθοδος εκτέλεσης στην Ισπανία.
H garrotte |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου