Αρχίζω με το σ’ αγαπώ - Θάνος Ανεστόπουλος

Ποιοι είστε εσείς που μιλάτε για ελευθερία,
με τις τεράστιες μαύρες τρύπες για μάτια
και δίχως την εμπειρία του έρωτα
μα με υγρούς βραχνούς λόγους,
και με δεμένα με τριχιές αισθήματα
μουσκεύετε και δένετε την γη μας.
Ποιοι είστε εσείς που για ελευθερία ρωτάτε…

Ποιοι είστε εσείς που μιλάτε για ελευθερία
με τα φλιντισένια χέρια στις τσέπες
και δίχως το αγνό θράσος των παιδιών
μα με γεμάτο γάλα τις κοιλιές σας,
γάλα κλεμμένο από της μάνας μας το γέλιο
από το στήθος γάλα βγαίνει πιο στυφό
Ποιοι είστε εσείς που για ελευθερία μιλάτε.

***************

Για να μπορέσεις να κάνεις ένα ταξίδι προς τον Άλλον, την αγαπημένη/ο
χρειάζεται να κάνεις πολλές φορές σε κομβικά χρονικά σημεία της ζωής σου,
ξανά και ξανά όσο η αγάπη τους είναι παρούσα και ζωντανή
ένα ταξίδι προς την ενδοχώρα του Εαυτού σου.

Ένα ταξίδι κατ’ ουσίαν εντός λαβυρίνθου,
το ταξίδι του έρωτα και υπό το κράτος του,
Μονάχα που από άλλη ρωγμή εισελαύνει ο ένας και από άλλη και σε έτερο χρόνο ο άλλος.
Οι ψυχές περιπλανιούνται και περιδίνονται γύρω από τον ίδιο άξονα δίχως να ανταμώνουν.
Αν ανταμώσουν, είναι γιατί έχουν πια διασχίσει την κοιλάδα της δοκιμασίας και κατά κάποιον τρόπο άντεξαν.

Είναι γιατί «η σημαία επ’ αυτών ήτο η αγάπη».

Και τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει.
Ενώνονται δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια!Κι αυτή είναι η ομορφιά. Το ζητούμενο.

Τότε οι δυό άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο χωρίς ναρκισσισμό αλλά από αληθινή αγάπη, με τον έρωτα να τους επισκέπτεται στις κομβικές στιγμές ευτυχίας τους χωρίς να γεννάει κενά φόβου ,ανασφάλειας ,εξάρτησης, κτλ. Παρά μόνο κατανόηση, ασφάλεια, γνώση, εμπιστοσύνη, ισορροπία, ελευθερία και σεβασμό του ατόμου.

 Η αληθινή ΑΓΑΠΗ.

****************

Η Γαλέρα (il galeone) (Σκλάβοι στα όπλα)

Είμαστε τσούρμο αναιμικό
σε μια φτωχή γαλέρα
που πάνω της ο θάνατος
με πείνα αργά θερίζει

Ποτέ διαυγή ορίζοντα
η αυγή δεν έχει δείξει
στο βρόμικο κατάστρωμα
πάντα η φρουρά ουρλιάζει

Τις μέρες μας τις κλέβουνε
σε βρομερά σανίδια
κι είμαστε δούλοι ασθενικοί
δεμένοι με αλυσίδα

Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα
στον ουρανό τ αστέρια
μα πάνω από τα φώτα μας
πένθιμο πέπλο πέφτει

Αγέλες δούλων ξέσαρκων
κωπηλατούν βογγώντας
την αλυσίδα σου αν δε σπας
πάνω στο κουπί πεθαίνεις!

Το λοιπόν, σκλάβε, που βογγάς,
κουπί θα τραβάς αιώνια;
Κάλλιο στο κύμα θάνατος
στη θάλασσα που αφρίζει

Κουπί θα τραβάμε ίσαμε,
το πλοίο στα βράχια να πέσει.
Ψηλά τις μαυροκόκκινες,
στο σφύριγμα του ανέμου!

Κι αν είναι σάβανο άθλιο
το αφρισμένο κύμα
πάνω απ τους μάρτυρες θα βγει
της αναρχίας ο ήλιος!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
το κύμα ανεβαίνει, μουγγρίζει
βροντές, αστραπές, κεραυνοί
χτυπούν τη μοιραία γαλέρα!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
Παλέψτε σκληρά, με καρδιά,
δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

*****************

Παρέλαση

Απαγορεύεται η θλίψη

απαγορεύονται οι αυριανές μέρες

απαγορεύεται η νοσταλγία

απαγορεύεται η ηλικία κάτω των 18

απαγορεύονται οι απροσχεδίαστοι έρωτες

απαγορεύεται η διαιώνιση του είδους

απαγορεύονται τα μακρόσυρτα τραγούδια

απαγορεύονται τα όνειρα δίχως τέλος

απαγορεύονται τα ανοιχτά παράθυρα

απαγορεύονται τα τέλεια δειλινά

απαγορεύονται τα καλαίσθητα εξώφυλλα

απαγορεύονται τα πεσμένα κίτρινα φύλλα

απαγορεύονται οι αγαπημένες σκέψεις

απαγορεύονται οι βαθιές ανάσες

απαγορεύονται τα γόνιμα πηγάδια

τα γόνιμα αγόρια

τα γόνιμα κορίτσια

απαγορεύεται η γέννα της λέξης

απαγορεύεται ο ύπνος κάτω απ τον ίσκιο των κυπαρισσιών

απαγορεύεται η βδομάδα να τελειώνει Κυριακή

απαγορεύονται τα μαντήλια να κουνιούνται στα λιμάνια

κι η καλή αντάμωση ως ευχή

απαγορεύονται οι ασυγκράτητες βροχές

απαγορεύονται οι ευγενικές λεπτομέρειες

απαγορεύεται το ανώφελο

το χάος

η αταξία

και

επιτρέπεται να παρελαύνει η Μαλακία...

**************