Oι μάζες φοβούνται τη λευτεριά - Λιλή Ζωγράφου

[…] Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.

Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;…Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες & δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση![…]

Λιλή Ζωγράφου 1922-1998

Ο Κώστας Βάρναλης για τον Δον Κιχώτη

Ένα κείμενο του Κώστα Βάρναλη (Πρωΐα 3/2/1943) για τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες, με αφορμή την κυκλοφορία της μετάφρασης του Κλ. Καρθαίου. Ο ίδιος ο Κώστας Βάρναλης που θεωρεί τον «Δον Κιχώτη ένα από τα πιο αθάνατα έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας το 1933 κυκλοφόρησε μια διασκευή με τις εκδόσεις «Ελευθερουδάκη». Αναλυτικά γι’ αυτήν την έκδοση έχω γράψει στο περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τεύχος 51-52, σελ. 123-129).

Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες γεννήθηκε, κατά πάσα πιθανότητα, στις 29 Σεπτέμβρη 1547 και πέθανε στις 22 Απρίλη 1616. Το πρώτο μέρος του «Δον Κιχώτη» το δημοσίευσε το 1605 στη Μαδρίτη και το δεύτερο μέρος το 1615.

Δον Κιχώτης

Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κατορθώματα του νεώτερου πολιτισμού, από κείνα που δε γνωρίζουνε σύνορα τοπικά και χρονικά ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες (του Μιχαήλ ντε Θερβάντες Σααβέρδα). απόχτησε την κλασική του μετάφραση, στη γλώσσα μας. Έως τώρα έχουνε γίνει κι άλλες μεταφράσεις αυτού του αθάνατου έργου, είτε κουτσουρεμένες στην καθαρεύουσα, είτε διασκευές για παιδιά στη δημοτική,  άλλα πρώτη φορά μας δίνεται το έργο ολοκληρωμένο σε γλώσσα πλέρια δημοτική και με τόση ευσυνειδησία κι αγάπη και τέχνη, ώστε η μετάφραση τούτη> ν’ αποτελεί μνημείο του νεοελληνικού λόγου. Στέκεται μ’ αξιωσύνη δίπλα στη μετάφραση της «Ιλιάδας» από τον Αλ. Πάλλη και των «Γεωργικών» του Βιργιλίου από τον Κώστα Θεοτόκη.

Μεταφραστής ο κ. Κλ. Καρθαίος. Το όνομα του πιστού μου φίλου αποτελεί την πιο πειστική εγγύηση για τη σοβαρότητα της δουλειάς του.

Είπα πως για πρώτη φορά το έργο του Θερβάντες μεταφράστηκε όπως το απαιτούσε η αξία του έργου. Μα δε δημοσιεύτηκε και για πρώτη φορά. Είχε πρωτοδημοσιευτεί εδώ και πολλά χρόνια στο «Νουμά» του Ταγκόπουλου  και κατόπι βγήκε σε τόμο. Τώρα το έργο εξαντλημένο από καιρό, ξανατυπώθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Αετός».

Το ότι ο «Δον Κιχώτης» του Καρθαίου πρωτοείδε το φως στο «Νουμά» που ήτανε το όργανο της γλωσσικής ορθοδοξίας, δείχνει πως η μετάφραση εκπληροί τον πρώτον όρο κάθε καλού έργου: τη γλωσσική ενότητα. Δεν κάνει υποχωρήσεις στη μισή γλώσσα όπως το συνηθίζει στα τελευταία χρόνια κι αυτή η δημιουργική μας λογοτεχνία. Η μετάφραση του είναι ένας πραγματικός θρίαμβος της γλώσσας του λαού. Κι’ όσα ποιήματα του συγγραφέα μεταφράζει ο κ. Καρθαίος μέσα στο έργο είναι όλα με αριστοτεχνικόν τρόπο δοσμένα στη γλώσσα μας όπως το περίμενε κανείς από ένα δόκιμο δουλευτή του νεοελληνικού στίχου.

Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουνε τον «Δον Κιχώτη» ένα από τα πιο αθάνατα έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας; Η απλότητα του μύθου, η απλότητα των μέσων, οι έξυπνες ευρέσεις κ’ η καλοσύνη του συγγραφέα. Μολονότι σατιρίζει μιαν ολόκληρη εποχή αυτόν τον εξημμένο περιπλανώμενον ιπποτισμό που είχε πια ξεφτίσει στα χρόνια της Αναγέννησης, όλοι οι ήρωες είναι συμπαθητικοί. Θα έλεγε κανείς πως ο ίδιος ο συγγραφέας σατιρίζει και τον εαυτό του γιατί και τούτος άκρες μέσες υπήρξε ένας περιπλανώμενος ιππότης με μιαν αφάνταστα περιπετειώδη ζωή από την οποία τίποτες άλλο δεν εκέρδισε παρά σωματικά και ηθικά τραύματα.

Ο Θερβάντες σαν αριστοκράτης. Φτωχός όμως, αλλά τίμιος άνθρωπος κι αληθινό παλληκάρι μπορεί να λογαριαστεί σαν ένας από τους δυναμικούς τύπους της Αναγέννησης, χωρίς όμως τη μακιαβελικήν ανηθικότητα των περισσοτέρων. Ήτανε πραγματικά γενναίος κ’ ευθύς. Όλη του τη ζωή την πέρασε αλλάζοντας τόπους. χωρίς να μπορέσει κάπου να ριζώσει και να σταθεί. Τα πρώτα χρόνια της νιότης του ήτανε πολεμιστής. Έλαβε μέρος στη μάχη της Ναυπάκτου όπου τραυματίστηκε στο αριστερό χέρι κ’ έμεινε σακάτης για πάντα. Κατόπι έκανε αιχμάλωτος των Αλγερινών κουρσάρων πέντε ολόκληρα χρόνια στα σίδερα. Κι όταν γλίτωσε απ’ αυτήν την Κόλαση, που του έγινε «μάθημα υπομονής στη δυστυχία», όπως λέγει ο ίδιος, οι δυστυχίες του δε λιγοστέψανε. Ο,τι δουλειά και να έκανε, η δυστυχία τον ακλουθούσε. Πώς να μπορέσει ν’ αφοσιωθεί σε ό,τι ελάτρευε περισσότερο: στην τέχνη; Μόλις πενηνταεφτά χρονών, στα 1604, εδώ και 340 χρόνια, κατόρθωσε να δημοσιέψει το πρώτο μέρος του «Δον Κιχώτη».

Αλλά μήπως γι’ αυτό η ζωή του καλυτέρεψε; Κάθε άλλο. Πέθανε φτωχός από υδρωπικία σ’ ένα μοναστήρι.; Πού τον θάψανε; άγνωστο. Κι όμως αυτός ο συγγραφέας στάθηκε ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου, μετά το Δάντη και το Σαίξπηρ.

Ο τύπος του Δον Κιχώτη είναι ένας αιώνιος ανθρώπινος τύπος. Αυτή του η καθολικότητα είναι η κυριότερη αίτια που τον έκανε πανανθρώπινο σύμβολο. Είναι ο τύπος που ζητάει να πραγματοποιήσει στη ζωή ένα μεγάλο ιδανικό, αλλά που η ζωή δεν το δέχεται. Η αντίθεση αυτή μεταξύ των ευγενικών προθέσεων και της πραγματικότητας δεν τον απογοητεύει. Ο Δον Κιχώτης δεν την βλέπει. Τουναντίον, βλέπει ό,τι θέλει η φαντασία του και κανείς δεν θα έχει αντίρρηση πως όλοι, ποιος λίγο ποιος πολύ, έχουν κ’ έναν Δον Κιχώτη μέσα τους.

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ

 (Το απόσπασμα στη φωτογραφία είναι από τη διασκευή του Κώστα Βάρναλη)

atexnos.gr

Εκκλησία – Κατοχή – Χούντα: Ας μιλήσουμε, λοιπόν…

Το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει κριθεί. Και για την Κατοχή, τότε που όρκιζε «κυβερνήσεις» δοσίλογων. Και για την επταετία, τότε που «διάβαζε» υπηρετώντας τη χούντα.Κρίνεται από τη μαυρίλα που αποπνέουν εκλεκτοί μητροπολίτες – υμνητές του χρυσαυγιτισμού. Αφού, όμως, ο κ.Ιερώνυμος θέλει να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την στάση της ιεραρχίας απέναντι στην Κατοχή και στην χούντα, πολύ ευχαρίστως.

Ξεκαθαρίζουμε εξ αρχής: Τα του Φίλη με τα θρησκευτικά είναι τριτεύουσας αξίας. Όχι γιατί δεν πρέπει να επέλθει η αντικατάσταση του κατηχητικού μαθήματος των θρησκευτικών με το μάθημα της θρησκειολογίας, αλλά γιατί η κυβέρνηση του κ. Φίλη αν ενδιαφερόταν για την ουσία του θέματος – κι αυτό είναι οι σχέσεις μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας – θα το είχαμε καταλάβει. Θα το είχαμε καταλάβει και όταν η παρούσα κυβέρνηση υποδεχόταν με τιμές αρχηγού κράτους τα… λείψανα της αγίας Βαρβάρας και κυρίως θα το είχαμε αντιληφθεί με τις θέσεις του κ. Τσίπρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αλλά, όπως είδαμε, και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει το υφιστάμενο καθεστώς, που σημαίνει αναπαραγωγή της σύμφυσης Κράτους – Εκκλησίας.

Ως εκ τούτου η υπόθεση με το μάθημα των θρησκευτικών δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την προηγούμενη υπόθεση με τις ταυτότητες, όπου εντελώς τριτεύοντα ζητήματα αξιοποιούνται στο πινγκ – πονγκ του ψευδοεκσυγχρονισμού με τον σκοταδισμό για να συγκαλυφθούν τα ουσιώδη, μέσω της συνδαύλισης αντιθέσεων δευτερεύουσας σημασίας που πλασάρονται σαν δήθεν «κυρίαρχες» για να απασχολείται η κατά τα άλλα γονατισμένη και εξανδραποδιζόμενη κοινωνία.

Από εκεί και πέρα, όμως, αφού ο κ. Ιερώνυμος θέλει να μιλήσουμε για την στάση της ιεραρχίας απέναντι στην Κατοχή και στην χούντα, πολύ ευχαρίστως:

Κατοχή

Από τους 7.000 περίπου κληρικούς της εποχής της Κατοχής, πάνω από τους μισούς πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ενώ όμως οι απλοί κληρικοί, ως γνήσια παιδιά του λαού, έδιναν το πατριωτικό «παρών», το ιερατείο όχι απλώς «απουσίαζε», αλλά αποτελούσε και στήριγμα των κατακτητών και της εγχώριας αντίδρασης.

Ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος της εποχής, ο Δαμασκηνός, διορίστηκε στη θέση του από την κατοχική «κυβέρνηση» του Τσολάκογλου. Στις επιστολές του προς την «κυβέρνηση» των προδοτών, ο Δαμασκηνός ευλογούσε τους «Κουίσλιγκ», δηλώνοντας ότι «αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν την οποίαν αναλάβατε», ενώ χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν «μέτρον ανάγκης»…

Από την πλευρά τους, οι επικεφαλής του Αγίου Όρους έστειλαν μέχρι και επιστολή προς τον Χίτλερ, με την οποία καλούσαν την «Υμετέρα Εξοχότητα»(σ.σ: τον Χίτλερ) να «αναλάβη υπό την υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν» το Αγιο Ορος…

«Εξοχότατε, οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Ορους Αθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον (…) Οι μοναχοί του Ορους Αθω οθενδήποτε και αν κατάγονται θα διατηρήσουσιν τα κτήματα και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ’ απολαύουσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων (…). Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Ορειεν ασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητιυγείαν και μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Εθνους. Υποσημειούμε θα βαθυσεβάστως».

Η επιστολή έχει συνταχθεί «Εν Αγίω Ορει τη 13/26 Απριλίου 1941» και απευθύνεται «Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους ΚύριονΑδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον»…

Πρόκειται για την επιστολή που έστειλαν προς τον Χίτλερ – μια μέρα πριν (!) η Βέρμαχτ μπει στην Αθήνα – οι μονές του Αγίου Ορους «ικετεύοντες» να τους θέσει «υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν» του!

(σσ: Φοβόμαστε ότι εκτός από «χρυσόβουλα» βυζαντινών αυτοκρατόρων, φιρμάνια Σλάβων φυλάρχων και χοτζέτια σουλτάνων, δεν αποκλείεται οι «Αγιοι Πατέρες» να διαθέτουν και διατάγματα του …Χίτλερ που να «αποδεικνύουν» τα ιδιοκτησιακά τους «δικαιώματα» επί λιμνών, βουνών, θαλασσών και κυρίως οικοδομικών «φιλέτων» της ελληνικής επικράτειας…).

Όσο για Μητροπολίτες, όπως ο Φλωρίνης, ο Εδέσσης, ο Αιτωλοακαρνανίας, ο Φθιώτιδας, υποδέχονταν τα Ες-Ες με δοξολογίες υπέρ «του μεγάλου γερμανικού έθνους» και με κηρύγματα ότι «τάσσεται ο ελληνικός λαός παρά τω πλευρώ των δυνάμεων του Αξονος»…

Φυσικά, υπήρχαν και Μητροπολίτες που τίμησαν το σχήμα τους, όπως ο Κοζάνης Ιωακείμ ή ο Ηλείας Αντώνιος, που στάθηκαν δίπλα στο ΕΑΜ. Μόνο που αυτούς η Ιεραρχία τους κυνήγησε και τους καθαίρεσε…

Ας επιστρέψουμε στον Δαμασκηνό. Αυτός είχε εκδιώξει από το θρόνο τον Χρύσανθο, ο οποίος με τη σειρά του ομολογούσε αργότερα ότι αυτός ήταν που καθοδηγούσε τον Γρίβα και τη φασιστική οργάνωση των Χιτών και αποκαλούσε τα Τάγματα Ασφαλείας σαν «τελευταία εφεδρεία» του Έθνους…

Γνωστός είναι ο ρόλος του Δαμασκηνού ως συνεργάτης των Άγγλων, αφού πρώτα είχε ορκίσει τις «κυβερνήσεις» των γερμανοτσολιάδων, των Λογοθετόπουλου και Ράλλη.Οι Άγγλοι, μετά τη συνάντηση του Δαμασκηνού με τον Τσόρτσιλ στα «Δεκεμβριανά», τον όρισαν έως και αντιβασιλέα της χώρας.

Η εξαργύρωση της στάσης του Δαμασκηνού στο ματοκύλισμα του λαού από τους ιμπεριαλιστές, υπήρξε πλήρης.Αλλά κι αυτός στάθηκε στο «ύψος» του. Υπό την ηγεσία του, το 1946, η έκτακτη σύνοδος της Ιεραρχίας εξέδωσε την ποιμαντορική εγκύκλιο για την καταδίκη της Αριστεράς.

Υπό την καθοδήγησή του, η Ιερά Σύνοδος της 30/5/47 τασσόταν παρά τω πλευρώ του μοναρχοφασιστικούεμφυλιοπολεμικού κράτους και «αφόριζε» σαν«εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ.

Αργότερα, το 1949, δήλωνε «υπερήφανος» για την «εθνικήνκολυμβήθραν» της Μακρονήσου… Εκεί, δε, στη Μακρόνησο, «μεγαλούργησε» σειρά από αρχιμανδρίτες. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετά χρόνια αργότερα, το 1984, το ένα τρίτο περίπου των μελών της Ιεράς Συνόδου είχε προϋπηρεσία στο στρατό κατά την περίοδο του Εμφυλίου…

Ο Δαμασκηνός, επίσης, ήταν εκείνος που το ’48 ευλογούσε τα εκτελεστικά αποσπάσματα των στρατοδικείων, αφού, όπως έλεγε, για τους δολοφονηθέντες δημοκράτες, επρόκειτο για «καταδικασθέντες εις θάνατον κατόπιν νομίμου και δημοσίας διαδικασίας»…

Φυσικά, δεν είναι μόνο το εν Ελλάδι ιερατείο που εκείνη την εποχή διακονούσε τη «μαυρίλα».Το Φανάρι, για παράδειγμα, εξέδωσε το ’49 δήλωση – προειδοποίηση αφορισμού των ομογενών που εμφορούνταν από κομμουνιστικές ιδέες, ενώ το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας έσπευδε να αποστείλει το ’49 συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Παπάγο «επ’ ευκαιρία οριστικής συντριβής των εχθρών της Πατρίδος και της Ανθρωπότητος» (σ.σ: των κομμουνιστών)…

Και βέβαια δεν είναι μόνο το ιερατείο της Ορθοδοξίας.Το 1948 η Καθολική Ιεραρχία της Ελλάδος «καταδίκασε απεριφράστως τον άθεον κομμουνισμόν»,ενώ ήδη από το ’44 ο Πάπας Πίος, συνεργάτης πολλών εγκληματιών ναζί, καταδικάζει τους κομμουνιστές, επειδή αρνούνται το «φυσικόν δικαίωμα της ιδιοκτησίας» και λίγο αργότερα απαγορεύει την ταφή των κομμουνιστών, εάν πριν το θάνατό τους δεν είχαν δώσει «δημοσία απόδειξη μετανοίας»…

Χούντα

Η ηγεσία της Εκκλησίας υπήρξε σταθερός βραχίονας επιβολής της αντιδραστικής πολιτικής του μετεμφυλιακού κράτους. Το επιστέγασμα της κοσμικής «μαυρίλας» που εκπροσωπούσε ήταν η στάση της κατά την περίοδο της χούντας.

Παράλληλα με το επίσημο ιερατείο, καθοριστικός για την εμπέδωση του σκοταδιστικού κηρύγματος στη δημόσια ζωή ήταν ο ρόλος που έπαιξαν τα διάφορα παραθρησκευτικά σωματεία. Το κυριότερο από αυτά, η «Ζωή»,ιδρύθηκε το 1907 και επιφανές της στέλεχος υπήρξε ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και κατοπινά ο εκλεκτός της χούντας των συνταγματαρχών στη θέση του Αρχιεπισκόπου.

Το θεάρεστο έργο της «Ζωής», σε συνεργασία πάντα με τη Φρειδερίκη, ήταν να ηγηθεί στο «πνευματικό μέρος του αντικομμουνιστικού αγώνος». Για το σκοπό αυτό, το μοναρχοφασιστικό κράτος τής διαθέτει ένα πλατύ δίκτυο οργανώσεων και μηχανισμών. Σε αντάλλαγμα «των υπηρεσιών προς το έθνος» που προσφέρουν οι διάφορες χριστιανοφασιστικές οργανώσεις, το κράτος τούς παρέχει κάθε είδους διευκολύνσεις. Είναι ενδεικτικό: Εκείνη την εποχή μόνο τρεις οργανισμοί είχαν απαλλαγεί από το χαρτόσημο: Τα ανάκτορα, η πρεσβεία των ΗΠΑ και η «Ζωή»…Ας σημειωθεί ότι η «Ζωή» είχε στις τάξεις της τις ΧΜΟ, τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες», στους στρατώνες των οποίων οι πνευματικοί καθοδηγητές των στρατωνιζομένων τους εξόπλιζαν με στόχο τον «αγώνα της χριστιανικής Ελλάδας κατά του άθεου κομμουνισμού».

Ο ρόλος αυτών των σωματείων αντανακλάται περίφημα στην πολιτική διαδρομή των ατόμων που απάρτιζαν τα υψηλά τους κλιμάκια.Το «βαρύ πυροβολικό» της «Ζωής» ήταν οι πανεπιστημιακοί Τσιριντάνης και Ράμμος, ο ψυχίατρος Ασπιώτης, ο οικονομολόγος Μερτικόπουλος, οι αρχιμανδρίτες Ξένος και Παρασκευόπουλος, και οι θεολόγοι Παυλίδης και Μουρατίδης.Έχουμε και λέμε λοιπόν:

• Οι Τσιριντάνης και Μερτικόπουλος θα διοριστούν αργότερα μέλη υπηρεσιακών κυβερνήσεων, ενώ ο Τσιριντάνης, ειδικότερα, ήταν υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Δόβα, που έκανε τις εκλογές βίας και νοθείας, το ’61.
• Οι Παρασκευόπουλος και Ξένος θα ενθρονιστούν μητροπολίτες από τον Αρχιεπίσκοπο της χούντας Ιερώνυμο. Ο Παρασκευόπουλος είναι αυτός που ως μητροπολίτης Θεσσαλονίκης «θα αφήσει εποχή», με την περίφημη προσφώνησή του στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη γυναίκα του δικτάτορα, που την παρομοίαζε με την Παναγία. Ο Ξένος, δε, θα γίνει αργότερα μητροπολίτης Ενόπλων Δυνάμεων.
• Όσο για τον Μουρατίδη, υπήρξε ο «ιδεολογικός καθοδηγητής» των τριών Κύπριων μητροπολιτών, στην προσπάθειά τους να εκθρονίσουν τον Μακάριο το 1972.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη χούντα, όταν δηλαδή «ο Αρχιεπίσκοπος ήταν τότε απορροφημένος στις μελέτες του», όπως δήλωσε για τον μακαριστό Χριστόδουλο ο εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου (4/3/2001).

Εντούτοις, κάθε άλλο παρά «απασχολημένο» με το …διάβασμα ήταν το ιερατείο την επταετία. Γνώριζε πολύ καλά και από πρώτο χέρι τη βαρβαρότητα της δικτατορίας. Το ομολογεί, άλλωστε, ο ίδιος ο Ιερώνυμος, ο αρχιεπίσκοπος της χούντας, ο οποίος στα απομνημονεύματά του κάνει λόγο για τις αναφορές που έφταναν στο γραφείο του για τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ – ΕΣΑ (αναφορές που προφανώς περνούσαν από τα χέρια τού τότε αρχιγραμματέα του και κατοπινού αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου…

Το τι έπραξε η ηγεσία της Εκκλησίας είναι γνωστό. Είναι χαμένος κόπος να αναζητήσει κανείς έστω και μια διαφοροποίηση από έστω και ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Εκκλησίας εκείνης της περιόδου απέναντι στους συνταγματάρχες του «Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών». Δεν το λέμε εμείς. Ήταν 15/7/1999 όταν ο μητροπολίτης Λέρου, μεταξύ των άλλων, ζητώντας συγνώμη γιατί την περίοδο της χούντας η Ιεραρχία της Εκκλησίας δεν στάθηκε στο ύψος της, δηλώνει:«Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο της Ιεράς Συνόδου που να είναι αντάξιο της αποστολής της».

Μεταπολίτευση

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης – και όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από την επταετία – η ιεραρχία προσπαθεί να φτιάξει την δική της «ιστορία» για την τακτική την περίοδο της χούντας. Όποιος, όμως, θέλει να διαπιστώσει το βαθμό της «αποχουντοποίησης» του ιερατείου, δεν έχει παρά να ανατρέξει στις φυλλάδες των αμετανόητων της χούντας, όπως ο «Ελεύθερος Κόσμος». Εκεί θα διαπιστώσει ποιοι αρθρογραφούσαν ακόμα και μετά από το 1974. Μέχρι και κατοπινοί αρχιεπίσκοποι…

Η Εκκλησία «τους», λοιπόν, κρίθηκε για την επταετία. Τότε που «διάβαζε» υπηρετώντας τη χούντα. Κρίθηκε όταν το 1/3 των δεσποτάδων ανέβαινε τα σκαλιά της ιεραρχίας με εφόδιο τη θητεία των «Αγίων» στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Κρίνεται καθημερινά που η προσφορά των ταπεινών και φτωχών πιστών γίνεται παχυλό παγκάρι στα θησαυροφυλάκια της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Κρίνεται στις χιλιάδες ιστορίες που σου διηγούνται στα χωριά για τους «πάπαρδους» και τους «Άγιους Πρεβέζης», κρίνεται από τα καραγκιοζιλίκια τύπου «παπαροκάδων» μέχρι τη μαυρίλα που αποπνέουν οι μητροπολίτες υμνητές του χρυσαυγιτισμού.

Ναι, λέει ο νυν Αρχιεπίσκοπος, αλλά ο ρόλος της Εκκλησίας την επταετία ήταν«συνεπής και αδιάβλητος»διότι η χούντα είχε παρέμβει στο εσωτερικό της. Πράγματι: Το ανώμαλο εκκλησιαστικό καθεστώς είχε ξεκινήσει το 1967, όταν ηχούντα κατήργησε τη νόμιμη ιεραρχία και διόρισε οχταμελή Σύνοδο που εξέλεξε ως αρχιεπίσκοπο τον (τότε) Ιερώνυμο. Στη συνέχεια, τοποθετήθηκαν άνθρωποι των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων σε πάνω από τριάντα μητροπόλεις. Το 1974, επί χούντας Ιωαννίδη, παραιτείται ο Ιερώνυμος και καλείται η παλιά ιεραρχία για να εκλέξει νέο αρχιεπίσκοπο. Εκλέγεται ο Σεραφείμ και στη συνέχεια απομακρύνονται οι 12 από τους αντικανονικά εκλεγμένους μητροπολίτες, ανάμεσά τους και αυτοί που έκαναν το 1993 την προσφυγή στο ΣτΕ.

Όμως:

• Δεν έχουν περάσει δα και πολλά χρόνια από τις 6/9/1998 όταν οΧριστόδουλος τίμησε τον επί χούντας προκαθήμενο της Εκκλησίας τελώντας στην Τήνο τρισάγιο στον τάφο του Ιερώνυμου. Τι άλλο τίμησε τότε η ιεραρχία αν όχι τον εκλεκτό της χούντας του Παπαδόπουλου, την εποχή του οποίου (Ιερώνυμου)ο Χριστόδουλος διατέλεσε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
• Ήταν στις 3/2/2002 όταν ο Χριστόδουλος τιμούσε (πάλι) τα έργα και τις ημέρες του χουντικού αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, μιλώντας για«παρεξηγημένο» αρχιεπίσκοπο και απευθύνοντας ύμνους για «το πνευματικό έργο και τα οράματά του».
• Ήταν2/5/2007 όταν ο μονίμως …αδιάβαστος Χριστόδουλος είχε επισκεφτεί την Κύπρο όπου διέπραξε το «θαύμα» να αποδώσει τιμές και να καταθέσει στεφάνι στον τάφο του Γρίβα… Η’ μήπως ο Γρίβας δεν ήταν συνεργάτης της χούντας,ο ιθύνοντας νους μιας σειράς από απόπειρες δολοφονίας κατά του Μακάριου, ο συνένοχος του φασιστικού πραξικοπήματος που έδωσε το πρόσχημα για την είσοδο του Αττίλα στο νησί, και φυσικά ο ιδρυτής των «Χιτών» επί Κατοχής;…

Είναι, λοιπόν, από το θρόνο στον οποίο βρίσκεται σήμερα ο κ.Ιερώνυμος που μόλις πριν από λίγα χρόνια η παρούσα ιεραρχία τιμούσε την χουντική ιεραρχία από την οποία – πολύ καθυστερημένα – προσπαθεί να πάρει αποστάσεις το σώμα που εκπροσωπεί όχι ως πρόσωπο αλλά ως θεσμός ο νυν αρχιεπίσκοπος.

Και κάτι ακόμα: Ήταν ο προκάτοχος του σημερινού αρχιεπισκόπου, ο Χριστόδουλος, που στη διδακτορική διατριβή του, που την υπέβαλε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, η χούντα των συνταγματαρχών εμφανίζεται σαν «Επανάστασις της 21ης Απριλίου». Και φυσικά αυτό έχει την πολυσήμαντη σημασία του καθώς η διατριβή δεν υποβλήθηκε τα χρόνια της χούντας (όταν ο Χριστόδουλος δεν ήξερε τι συνέβαινε γιατί… διάβαζε). Υποβλήθηκε το 1981. Εφτά ολόκληρα χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας.

thepressproject.gr 

Θάνος Ανεστόπουλος - "Από τις Ρίζες ως τα Άνθη του καλού"

Ο Θάνος Ανεστόπουλος live στο θέατρο “Παλλάς”, στη μουσική παράσταση “Από τις Ρίζες ως τα Άνθη του καλού” (14 Μαΐου 2016)

2:09 Κοντά σου (Μαρία Πολυδούρη) / Θάνος Ανεστόπουλος
8:46 Άγριο μέλι / Θάνος Ανεστόπουλος
16:39 Παιδικό (Κ. Καρυωτάκης) / Γρηγόρης Κλιούμης
20:14 Ανδρείκελα (Κ. Καρυωτάκης) / Γρηγόρης Κλιούμης
23:30 Ως το τέλος / Θάνος Ανεστόπουλος
29:52 Suzanne (Leonard Cohen) / Lolek
34:24 Κεριά (Κ. Καφάφης) / Lolek
41:42 Μα κάτι άλλο ζητώ / Θάνος Ανεστόπουλος
49:00 Ωραίο μάθημα στα χαμένα παιδιά (Francois Villon, Μετάφραση: Γ.Κοροπούλης) / Κ. Παρίσσης
52:56 Εν κατακλείδι (Π. Σιδηρόπουλος) / Κ. Παρίσσης
56:30 Νύχτα / Θάνος Ανεστόπουλος
1:05:03 Wild is a wind / Τηλέμαχος Μούσας-Νάσια Γκόφα
1:09:51 You don’t know what love is / Τηλέμαχος Μούσας-Νάσια Γκόφα
1:16:44 Μικρές αλήθειες / Θάνος Ανεστόπουλος
1:26:53 Black market baby (Tom Waits) / Μ.Αγγελάκης
1:32:08 Jockey full of bourdon (Tom Waits) / Μ.Αγγελάκης
1:39:20 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας / Θάνος Ανεστόπουλος
1:47:51 Transmission (Joy Division) / Boy
1:52:27 Το φιλί / Boy
2:00:17 Weeping Song (Nick Cave) / Mani Deum
2:04:07 Summer Ocean Death / Mani Deum
2:09:17 Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου / Θάνος Ανεστόπουλος
2:17:02 Φαρμακωμένη / Θάνος Ανεστόπουλος
2:23:10 Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι / Θάνος Ανεστόπουλος
2:30:23 If (Michael Nyman) / Θάνος Ανεστόπουλος
2:35:40 Τελευταίος σταθμός / Θάνος Ανεστόπουλος

Συντελεστές:

Ενορχήστρωση : Θάνος Ανεστόπουλος (με την συνδρομή της Ειρήνης Τηνιακού).

Πιάνο : Ειρήνη Τηνιακού

Τραγούδι : Θάνος Ανεστόπουλος και Guests

Τσέλο : Σοφία Ευκλείδου

Κοντραμπάσο : Αλέκος Βασιλάτος

Μουσικό πριόνι : Νίκος Γιούσεφ

Πιάνο, vibrandoneon, samplers : Γιώργος Κατσάνος

Υπεύθυνος ήχου : Πασχάλης Κολέντσης

Παραγωγή : Dole drums

Μαζί του και οι :

Γρηγόρης Κλιούμης, Λόλεκ (Γιάννης Αναγνωστάτος), Κώστας Παρίσσης, Τηλέμαχος Μούσας, Νάσια Γκόφα, Μανώλης Αγγελάκης, The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης και Mani Deum.

Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...

"Δεν είμαι ρατσιστής αλλά πρέπει οι μετανάστες να φύγουν γιατί δεν έχουμε χώρο"

"Δεν είμαι ρατσιστής αλλά θα προτιμούσα να μην υπάρχουν προσφυγόπουλα στα σχολεία μας"

"Δεν είμαι ρατσιστής αλλά θα ψηφίσω χρυσή αυγή γιατί πρέπει να υπάρχει μια αντίθετη άποψη στη βουλή"

"Δεν είμαι ρατσιστής αλλά χρειαζόμαστε πειθαρχία"

"Δεν είμαι ρατσιστής,αλλά...", "'άμα σ' αρέσουν οι ξένοι να τους πάρεις σπίτι σου"

"Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια...οι Έλληνες δώσαμε τα φώτα μας στον πολιτισμό"

"Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά δεν είναι σωστό να έρχονται στη χώρα μας και να μας παίρνουν τις δουλειές"

"Δεν είμαι ρατσιστής,αλλά αν δεν τους πνίξουμε όλους θα σκοτώσουν τ’ αδέρφια μας, θα βιάσουν τα παιδιά μας, ΘΑ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ».

Αυτό το σιχαμένο "αλλά" που λέει ο κάθε ρατσιστής,χωρίς να καταλαβαίνει,χωρίς να γνωρίζει,και που στην πράξη δείχνει το πόσο ρατσιστές είναι πραγματικά.

Και αυτό γιατί ο ρατσισμός εκτός από ύπουλος είναι και ηλίθιος.

Πιστεύει πως η ταυτότητα προσδιορίζεται βιολογικά, και όχι κοινωνικά. Μισεί τα χρώματα,φοβάται το διαφορετικό,αδυνατεί να καταλάβει πως κανείς δεν μπορεί να κατηγοριοποιείται βάσει των προγόνων του.

Κι όλοι αυτοί οι "ιδεολόγοι" ρατσιστές, είναι που τρέφουν το φασισμό.

Και μετά ωρύονται και σκούζουν ότι δε σέβεσαι τη διαφορετική άποψη.

Διότι, ως γνωστόν, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, το μίσος ανθρώπου για άνθρωπο είναι απλώς «άποψη».

Όχι, δεν είναι άποψη!

Είναι ο φασισμός, ηλίθιε…

Σε δίκη σέρνεται ο Κ. Πελετίδης επειδή δεν διευκόλυνε τη Χρυσή Αυγή

Σε δίκη σέρνεται ο κομμουνιστής δήμαρχος της Πάτρας, Κώστας Πελετίδης, από το Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που υπάγεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος! 

Ειδικότερα ο δήμαρχος σέρνεται στα δικαστήρια ως κατηγορούμενος επειδή το 2015, ενόψει των βουλευτικών εκλογών, δεν παραχώρησε χώρους στους δολοφόνους χρυσαυγίτες για να προπαγανδίσουν τις φασιστικές τους αντιλήψεις και να σταλάξουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο.

Επιπλέον, ο δήμαρχος Πατρέων κατηγορείται επειδή δεν έδωσε στους χρυσαυγίτες στοιχεία σχετικά με το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου, μετά από Ερώτηση που είχαν καταθέσει τα φασιστοειδή στη Βουλή.

Η δίκη έχει οριστεί στις 13 Φλεβάρη 2017 σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα που του απεστάλη. 

Θυμίζουμε ότι η επίμαχη απόφαση του Δήμου Πατρέων σχετικά με τους χρυσαυγίτες ανέφερε τα εξής: «Ο Δήμος Πατρέων ουδεμία σχέση θέλει να έχει με τη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Ως εκ τούτου, με κανέναν τρόπο δεν θα διευκολύνει την κοινοβουλευτική ή άλλη δραστηριότητά της και άρα την εγκληματική της δράση, με τη διάθεση στοιχείων του, χώρων που του ανήκουν ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο». Στην πραγματικότητα, η παραπάνω πολιτική θέση και απόφαση είναι το αδίκημα, σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους.

Είναι προφανές ότι οι ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ γι' αυτήν την εξέλιξη είναι τεράστιες, δεδομένου μάλιστα ότι η συγκεκριμένη δίωξη είχε -κατά κάποιο τρόπο- προαναγγελθεί από τον ίδιο τον πρώην υπουργό Εσωτερικών και νυν πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, το καλοκαίρι του 2015.

Σε απάντηση Ερώτησης των φασιστών της Χρυσής Αυγής σχετική με το θέμα και το εάν θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες στον δήμαρχο Πατρέων, ο τότε υπουργός είχε απαντήσει πως η απόφαση του δημάρχου της Πάτρας, που αναφέρουμε παραπάνω, «είναι μια πολιτική θέση και ευθύνη την οποία παίρνει ο δήμαρχος, η οποία βεβαίως είναι στην κρίση και των πολιτών και της κοινής γνώμης, του δημόσιου χώρου ευρύτερα (...) Εάν υφίσταται ζήτημα παράβασης καθήκοντος, υπάρχει το ζήτημα των πειθαρχικών ποινών, τις οποίες ο ελεγκτής νομιμότητας επιβάλλει κ.λπ. Υπάρχει ένα ολόκληρο πλαίσιο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί ως προς αυτό το ζήτημα. Σας το λέω ευθέως, παρότι δεν συμφωνώ -διαφωνώ- με την πολιτική θέση αυτού του δημάρχου». Με αυτή την απάντηση είχαν ξεκινήσει και οι φιλοφρονήσεις από μέρους του φασιστικού μορφώματος και ειδικότερα από το βουλευτή Μ. Αρβανίτη. Το βουλευτή, δηλαδή, που έχει μηνύσει το δήμαρχο της Πάτρας.
Πηγή: 902.gr

My Cats - Charles Bukowski

«Εάν αισθάνεστε άσχημα απλά δείτε τις γάτες. Θα αισθανθείτε καλύτερα επειδή ξέρουν τα πάντα όπως ακριβώς είναι» 

Ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόφκι,αυτός ο αυθεντικός άνθρωπος , που δεν καταδέχθηκε ποτέ να κάνει «τα σκατά ήλιο θάλασσα» και έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του (μιας και μόνο τέτοια διέθετε) τους  «σοφούς» της ακαδημαϊκής χολέρας , αποτύπωσε και την αγάπη του για τις γάτες σε ποιήματα όπως το «My cats» και το «The history of one tough motherfucker». 

Ο Χάουαρντ Σάουνις, συγγραφέας του βιβλίου «Charles Bukowski: Locked in the Arms of a Crazy Life» εξηγεί την αγάπη του Μπουκόφσκι για τις γάτες: "Όταν πια είχε βγάλει κάποια χρήματα ζούσε με τη γυναίκα του Linda Lee μια ήρεμη ζωή στα προάστια, παρέα με πολλές γάτες. Είχε γίνει πολύ συναισθηματικός μαζί τους" 

Στο έργο του «The history of one tough motherfucker» έμπνευση του συγγραφέα είναι μια γάτα η οποία επέζησε αφού την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο. Το πείσμα του ζώου να παλέψει για να μείνει στην ζωή τον συγκίνησε που τελικά την υιοθέτησε.

"Όταν με ρωτούν οι δημοσιογράφοι για την ζωή και την λογοτεχνία σηκώνω ψηλά την χτυπημένη και αλλήθωρη Celine και τους τη δείχνω", είχε πει κάποτε. Αλλά δεν καταλαβαίνουν. Λένε κάτι του στυλ, «εννοείτε ότι εμπνέεστε από αυτή τη γάτα;». Όχι τους λέω, εμπνέομαι από αυτό που συνέβη, από πράγματα σαν κι αυτό. Από όλο αυτό, και τους την δείχνω".

«Εάν αισθάνεστε άσχημα απλά δείτε τις γάτες. Θα αισθανθείτε καλύτερα επειδή ξέρουν τα πάντα όπως ακριβώς είναι.Όσες πιο πολλές γάτες έχετε τόσο περισσότερο θα ζήσετε. Κάποια μέρα αυτό το "μυστικό" θα ανακαλυφθεί και όλοι θα έχουν χιλιάδες γάτες και θα ζουν για πάντα.

Δεν παραπονιούνται ποτέ,δεν ανησυχούν ποτέ,περπατούν με μία 

απίστευτη υπερηφάνεια,κοιμούνται με μια άμεση απλότητα,κάτι που οι

άνθρωποι απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν. Όταν αισθάνομαι άσχημα αρκεί να τις παρατηρήσω για λίγο, και το κουράγιο μου επιστρέφει.

Στην επόμενή μου ζωή θα ήθελα να είμαι γάτα. Να κοιμάμαι είκοσι ώρες τη μέρα και να περιμένω να με ταΐζουν. Να κάθομαι όλη μέρα και να γλύφω τον κώλο μου»

My Cats

I know. I know.
they are limited, have different
needs and
concerns.

but I watch and learn from them.
I like the little they know,
which is so
much.

they complain but never
worry,
they walk with a surprising dignity.
they sleep with a direct simplicity that
humans just can't
understand.

their eyes are more
beautiful than our eyes.
and they can sleep 20 hours
a day
without
hesitation or
remorse.

when I am feeling
low
all I have to do is
watch my cats
and my
courage
returns.

I study these
creatures.

they are my
teachers.
 

Charles Bukowski

Αρχίζω με το σ’ αγαπώ - Θάνος Ανεστόπουλος

Ποιοι είστε εσείς που μιλάτε για ελευθερία,
με τις τεράστιες μαύρες τρύπες για μάτια
και δίχως την εμπειρία του έρωτα
μα με υγρούς βραχνούς λόγους,
και με δεμένα με τριχιές αισθήματα
μουσκεύετε και δένετε την γη μας.
Ποιοι είστε εσείς που για ελευθερία ρωτάτε…

Ποιοι είστε εσείς που μιλάτε για ελευθερία
με τα φλιντισένια χέρια στις τσέπες
και δίχως το αγνό θράσος των παιδιών
μα με γεμάτο γάλα τις κοιλιές σας,
γάλα κλεμμένο από της μάνας μας το γέλιο
από το στήθος γάλα βγαίνει πιο στυφό
Ποιοι είστε εσείς που για ελευθερία μιλάτε.

***************

Για να μπορέσεις να κάνεις ένα ταξίδι προς τον Άλλον, την αγαπημένη/ο
χρειάζεται να κάνεις πολλές φορές σε κομβικά χρονικά σημεία της ζωής σου,
ξανά και ξανά όσο η αγάπη τους είναι παρούσα και ζωντανή
ένα ταξίδι προς την ενδοχώρα του Εαυτού σου.

Ένα ταξίδι κατ’ ουσίαν εντός λαβυρίνθου,
το ταξίδι του έρωτα και υπό το κράτος του,
Μονάχα που από άλλη ρωγμή εισελαύνει ο ένας και από άλλη και σε έτερο χρόνο ο άλλος.
Οι ψυχές περιπλανιούνται και περιδίνονται γύρω από τον ίδιο άξονα δίχως να ανταμώνουν.
Αν ανταμώσουν, είναι γιατί έχουν πια διασχίσει την κοιλάδα της δοκιμασίας και κατά κάποιον τρόπο άντεξαν.

Είναι γιατί «η σημαία επ’ αυτών ήτο η αγάπη».

Και τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει.
Ενώνονται δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια!Κι αυτή είναι η ομορφιά. Το ζητούμενο.

Τότε οι δυό άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο χωρίς ναρκισσισμό αλλά από αληθινή αγάπη, με τον έρωτα να τους επισκέπτεται στις κομβικές στιγμές ευτυχίας τους χωρίς να γεννάει κενά φόβου ,ανασφάλειας ,εξάρτησης, κτλ. Παρά μόνο κατανόηση, ασφάλεια, γνώση, εμπιστοσύνη, ισορροπία, ελευθερία και σεβασμό του ατόμου.

 Η αληθινή ΑΓΑΠΗ.

****************

Η Γαλέρα (il galeone) (Σκλάβοι στα όπλα)

Είμαστε τσούρμο αναιμικό
σε μια φτωχή γαλέρα
που πάνω της ο θάνατος
με πείνα αργά θερίζει

Ποτέ διαυγή ορίζοντα
η αυγή δεν έχει δείξει
στο βρόμικο κατάστρωμα
πάντα η φρουρά ουρλιάζει

Τις μέρες μας τις κλέβουνε
σε βρομερά σανίδια
κι είμαστε δούλοι ασθενικοί
δεμένοι με αλυσίδα

Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα
στον ουρανό τ αστέρια
μα πάνω από τα φώτα μας
πένθιμο πέπλο πέφτει

Αγέλες δούλων ξέσαρκων
κωπηλατούν βογγώντας
την αλυσίδα σου αν δε σπας
πάνω στο κουπί πεθαίνεις!

Το λοιπόν, σκλάβε, που βογγάς,
κουπί θα τραβάς αιώνια;
Κάλλιο στο κύμα θάνατος
στη θάλασσα που αφρίζει

Κουπί θα τραβάμε ίσαμε,
το πλοίο στα βράχια να πέσει.
Ψηλά τις μαυροκόκκινες,
στο σφύριγμα του ανέμου!

Κι αν είναι σάβανο άθλιο
το αφρισμένο κύμα
πάνω απ τους μάρτυρες θα βγει
της αναρχίας ο ήλιος!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
το κύμα ανεβαίνει, μουγγρίζει
βροντές, αστραπές, κεραυνοί
χτυπούν τη μοιραία γαλέρα!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
Παλέψτε σκληρά, με καρδιά,
δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

*****************

Παρέλαση

Απαγορεύεται η θλίψη

απαγορεύονται οι αυριανές μέρες

απαγορεύεται η νοσταλγία

απαγορεύεται η ηλικία κάτω των 18

απαγορεύονται οι απροσχεδίαστοι έρωτες

απαγορεύεται η διαιώνιση του είδους

απαγορεύονται τα μακρόσυρτα τραγούδια

απαγορεύονται τα όνειρα δίχως τέλος

απαγορεύονται τα ανοιχτά παράθυρα

απαγορεύονται τα τέλεια δειλινά

απαγορεύονται τα καλαίσθητα εξώφυλλα

απαγορεύονται τα πεσμένα κίτρινα φύλλα

απαγορεύονται οι αγαπημένες σκέψεις

απαγορεύονται οι βαθιές ανάσες

απαγορεύονται τα γόνιμα πηγάδια

τα γόνιμα αγόρια

τα γόνιμα κορίτσια

απαγορεύεται η γέννα της λέξης

απαγορεύεται ο ύπνος κάτω απ τον ίσκιο των κυπαρισσιών

απαγορεύεται η βδομάδα να τελειώνει Κυριακή

απαγορεύονται τα μαντήλια να κουνιούνται στα λιμάνια

κι η καλή αντάμωση ως ευχή

απαγορεύονται οι ασυγκράτητες βροχές

απαγορεύονται οι ευγενικές λεπτομέρειες

απαγορεύεται το ανώφελο

το χάος

η αταξία

και

επιτρέπεται να παρελαύνει η Μαλακία...

**************