Το καθίκι είναι μια μορφής ζωής.
Υπάρχει μια λεπτή μεν ευδιάκριτη δε, γραμμή που χωρίζει το καθήκον από το καθίκι.
Το καθίκι αποκτά ξαφνικά διάθεση να φανεί νομοτελής και τυπολάτρης μόνο όταν βολεύει. Μόνο όταν μπορεί. Μόνο όταν νιώθει ανώτερος. Και μόνο τότε. Ξαφνικά θα παρατήσει την αθλητική του εφημερίδα και θα βιώσει την βραδινή υπηρεσία του ως περιπέτεια εκ του ασφαλούς.
Το καθίκι αγαπά τη γυναίκα του, τα παιδιά του, κερνάει τον κουμπάρο του γιατι είναι ανοιχτοχέρης και γλετζές. Θλίβεται και συμπάσχει με το δράμα του κουνιάδου του όταν του ξαναμειώσαν τη σύνταξη. Γιατί ανθρώπινα είναι αυτά. Οι άνθρωποι γύρω μας υποφέρουν και πρέπει να τους συμπονούμε. Για κάποιο λόγο όμως κάποιοι είναι περισσότερο άνθρωποι από κάποιους άλλους μέσα στο μικρόνοο, μίζερο και μικρόψυχο μυαλουδάκι του.
Το καθίκι έχει μηδενική ενσυναίσθηση και αντιληπτική ικανότητα τυρόπιτας. Κατοικεί στη φούσκα του και τα έχει όλα τακτοποιημένα και φιλοσοφημένα χρησιμοποιώντας το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο μόνο για τη ρύθμιση της αναπνοής και τον παλμό της καρδιάς του. Οτιδήποτε εκτός της φούσκας του δεν το καταλαβαίνει και δεν προσπαθεί καν. Και οτιδήποτε δεν καταλαβαίνει το φοβάται. Και οτιδήποτε φοβάται εν δυνάμει το σκοτώνει.
Το καθίκι είναι μια μορφής ζωής. Κάθε μορφή ζωής έχει το ένστικτο της αναπαραγωγής. Μα το καθίκι νιώθει τόσο τιποτένιο βαθιά μέσα στις πιο σκοτεινές και ειλικρινείς λάχνες της σκατένιας του ψυχής, που ο μόνος τρόπος για να καταφέρει την πολυπόθητη στύση του και να κάνει κάτι που θυμίζει έρωτα στην τηλεθεάτρια του Μπρούσκο που ξαπλώνει μαζί του κάθε βράδυ, είναι να εκμεταλλευτεί αυτές τις σπάνιες ευκαιρίες επιβολής. Είναι αυτές οι σπάνιες στιγμές ψευδαισθήσεων εξουσίας πάνω σε κάτι άλλο η μόνη τροφή ικανοποίησης του σηψαιμικού υπερεγώ του.
Το κάθε καθίκι που συναντάς στη ζωή σου είναι η στιγμιαία μετουσίωση σε σάρκα, οστά, κόπρανα και ιδρώτα όλων των πνευματικών και ιδεολογικών αποβλήτων που υπήρξαν σαν υποπροϊόντα κάθε αποτυχίας της ανθρωπότητας να προοδεύσει, από την εποχή που σηκωθήκαμε στα δύο πόδια και έπειτα.
Το καθίκι είναι ο Εφιάλτης των σύγχρονων Θερμοπύλων που κάποιοι άλλοι ολιγάριθμοι αυτοκτονούν επί ματαίω για να υπερασπιστούν τα ιδανικά, την αξιοπρέπεια, τους ευγενείς σκοπούς και τα αυτονόητα μιας ανθρωπότητας που δε θα γεννηθεί ποτέ πάρα μόνο από τις στάχτες της. Ανοίγει την Κερκόπορτα ως άλλος δειλός της ιστορίας ελπίζοντας στην επιείκεια αυτού που δεν την οφείλει.
Το καθήκον είναι να του σπάσεις τα μούτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου