Οι δολοφονίες εκατοντάδων μεταναστών και προσφύγων στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα της Ιταλίας καθώς και των ναυαγών στο Φαρμακονήσι και τη Μυτιλήνη και πρόσφατα στη Σάμο, φέρνουν ξανά και ξανά στο προσκήνιο τη ρατσιστική απανθρωπιά της Ευρώπης Φρούριο.

 Στην Ιταλία, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Λέτα έχυσαν πριν λίγους μήνες κροκοδείλια δάκρυα για το θάνατο 311 προσφύγων και αναγκάστηκαν να κλείσουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λαμπεντούζα όταν δημσιοποιήθηκε βίντεο που έδειχνε την εξευτελιστική μεταχείριση των έγκλειστων.

 Ο Μανουέλ Μπαρόζο, πρόεδρος της Κομισιόν, δήλωσε συντετριμένος, ενώ λιγότερο συγκινημένη η Ευρωπαία Επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ, πρωτεργάτης της στρατιωτικοποίησης των Ευρωπαϊκών συνόρων και των συμφωνιών Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ, δήλωσε πως «πρέπει να παρθούν μέτρα για να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο». Η Μάλστρομ είπε τη μισή αλήθεια. Αυτό που θέλουν να αποφύγουν είναι την ευθύνη της ΕΕ για τις δολοφονίες και όχι τις ίδιες τις δολοφονίες.

 Οι πρόσφυγες πρέπει να θαλασσοπνίγονται πριν καταφέρουν να εισέλθουν στα Ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα, μακριά από κάμερες και δημοσιότητα. Οι παράνομες επαναπροωθήσεις της Ελλάδας όπως εκείνη που κόστισε τη ζωή 8 παιδιών και 3 γυναικών στο Φαρμακονήσι, ανταποκρινόταν πλήρως στο ανομολόγητο Ευρωπαϊκό σχέδιο της Μάλστρομ, μόνο που το επιχειρησιακό σκέλος στράβωσε και το ελληνικό λιμενικό αναγκάζεται να απολογηθεί. Πιο «ευαίσθητος» ο επίτροπος Μιούζνιεκ, από απόσταση ασφαλείας εγκάλεσε την άκαρδη ελλάδα για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπήκε στον κόπο να δηλώσει κάποιου είδους θλίψη. Ο Βαρβιτσιώτης έσπευσε να αθωώσει τους άνδρες του λιμενικού της Λέρου από την επόμενη κι’ όλας μέρα του εγκλήματος, ενώ πριν λίγες μέρες ο– από γεννησιμιού του – αντικομμουνιστής γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Μπαλτάκος επανήλθε στο θέμα, δηλώνοντας πως οι διασωθέντες πρόσφυγες από το Φαρμακονήσι και η Διεθνής Αμνηστία λένε ψέμματα. Την ώρα μάλιστα που ο ίδιος επιχειρούσε για δεύτερη φορά αποτυχημένα να περάσει από τη βουλή τροπολογία για την απέλαση όσων προσφύγων καταγγέλλουν ρατσιστική συμπεριφορά των σωμάτων ασφαλείας όταν οι υποθέσεις μπαίνουν στο αρχείο από τους εισαγγελείς. Τόσο ο ευαίσθητος Μπαρόζο, όσο και ο αναίσθητος Μαλτάκος λογοδοτούν στο ίδιο Ευρωπαϊκό σχέδιο «αποτροπής της λαθρομετανάστευσης» της Ευρώπης – Φρούριο. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, η πρόταση ευρωβουλευτών της αριστεράς και των πράσινων ώστε τα πλοία τoυ νέου αντιμεταναστευτικού μηχανισμού Eurosur να μην είναι προσανατολισμένα στην παρεμπόδιση αλλά να διαθέτουν διασωστικό μηχανισμό, απορρίφθηκε μετ’ επαίνων τόσο από τους δεξιούς όσο και από τους σοσιαλδημοκράτες συναδέλφους τους.

 Σύνορα

Η Ευρώπη – Φρούριο έχει ιστορία. Ευθύνεται για τουλάχιστον 20.000 καταγεγραμμένους θανάτους μεταναστών και προσφύγων στα σύνορά της, από το 1993 έως σήμερα. Ο πραγματικός τραγικός απολογισμός είναι πολύ μεγαλύτερος. “Τα τελευταία χρόνια, ο μέγιστος αριθμός καταγραμμένων θανάτων σημειώθηκε το 2011, από 1500 έως 2000 θάνατοι, λόγω του μεγάλου αριθμού μεταναστών εξαιτίας της αραβικής άνοιξης και του πολέμου στη Λιβύη. Το 2012, σημειώθηκαν λιγότεροι θάνατοι αλλά το 2013 οι θάνατοι αυξάνονται και πάλι”, τονίζει η Κάτι Μπουθ, υπεύθυνη του γραφείου μεταναστών της Διεθνούς Ένωσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH). Οι μεταναστευτικοί δρόμοι γίνονται ολοένα πιο δύσβατοι καθώς τα τείχη της Ευρώπης – Φρούριο ενισχύονται και πολλαπλασιάζονται. 

 Πρωτοπόρησε η Ισπανία με την κατασκευή του τείχους της Μελίγια σε Μαροκινό έδαφος που ολοκληρώθηκε το 2005. Στα 10 χιλιόμετρα των συνόρων που περικλείουν τη Μελίγια, το σιδηρόφραγμα των 3 μέτρων που υπήρχε, διπλασιάστηκε. Ανάμεσα στα δύο συρματοπλέγματα, υπάρχει ένας χώρος, τον οποίο παρακολουθεί η πολιτοφυλακή με ραντάρ που ανιχνεύουν κάθε κίνηση μέχρι και 2 χιλιόμετρα μακριά από το μαροκινό έδαφος και έτσι προειδοποιείται για οποιαδήποτε πιθανή διέλευση.

 Η μετανάστευση προς την Ισπανία δεν σταμάτησε, μειώθηκε όμως λόγω της αύξησης της επικινδυνότητας, καθώς πολλοί βορειοαφρικανοί προτίμησαν τα επόμενα χρόνια να ταξιδέψουν μέσω Ιταλίας και Ελλάδας. Ακολούθησε ο Μπερλουσκόνι που βύθιζε τα πλοία με τους μετανάστες και η Ελλάδα με το φράχτη12,5 χιλιομέτρων στο χερσαίο τμήμα του Έβρου που ολοκληρώθηκε το 2012. Ο φράχτης λειτούργησε αποτρεπτικά, με αποτέλεσμα την επιλογή πιο επικίνδυνων περασμάτων για τους μετανάστες, όπως το ποτάμι του Έβρου και τα νησιά του Αιγαίου, αυξάνοντας τους θανάτους από πνιγμό. Ένα άλλο τμήμα προσφυγικών ροών, κατευθύνθηκε προς τη Βουλγαρία, μέσω των χερσαίων συνόρων της με την Τουρκία. Υπολογίζεται ότι από τις αρχές του 2013 έχουν εισέλθει στη Βουλγαρία περίπου 7.000 πρόσφυγες, εκ των οποίων το 70% είναι Σύριοι.

 Έτσι η Βουλγαρία αποφάσισε κι’ αυτή να κατασκευάσει, φράχτη μήκους 30 χιλιομέτρων και κόστους περίπου 5 εκατ. ευρώ, στα σύνορα με την Τουρκία. Με την ολοκλήρωση και αυτού του φράχτη, όλοι οι δρόμοι θα οδηγούν προς τη θάλασσα. Γι’ αυτό πρόσφατα η ΕΕ αποφάσισε να ενισχυθούν οι δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τον Έλεγχο των Συνόρων (FRONTEX) με 14 εκατ. ευρώ, ενώ κρίσιμος θα είναι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Επιτήρησης Συνόρων (EUROSUR). Μέσω αυτού, τα 18 κράτη-μέλη της ζώνης Σένγκεν θα μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για θέσεις και κινήσεις των συνοριακών περιπολιών. Πρόκειται για ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι δολοφονικού ρατσισμού στα σύνορα της ΕΕ, που ενώ δεν πρόκειται να σφραγίσει ερμητικά τα σύνορα, θα πολλαπλασιάσει τους θανάτους και τις ταρίφες της διακίνησης.

Στρατόπεδα Συγκέντρωσης

Στην ενδοχώρα της Ευρώπης – Φρούριο, ήδη από το 2007 η κατεύθυνση είναι ο περιορισμός των νομιμοποιήσεων μεταναστών χωρίς χαρτιά, μέσω του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι μετανάστες που καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα της ΕΕ γλιτώνοντας τον πνιγμό και τις παράνομες επαναπροωθήσεις, συλλαμβάνονται και οδηγούνται στα συνοριακά στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρατητήρια. Στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίζονται «λαθρομετανάστες», αδιάφορο αν προέρχονται κατά πλειοψηφία από χώρες σαν τη Συρία, το Αφγανιστάν ή τη Σομαλία. Μετά από εγκλεισμό μερικών εβδομάδων ή και μηνών, ανάλογα με τη χώρα και τη χωρητικότητα των κελιών, εκδίδονται σε βάρος τους αποφάσεις διοικητικής απέλασης, ελάχιστοι απελαύνονται πραγματικά και οι περισσότεροι απελευθερώνονται με υπηρεσιακά σημειώματα που τους καλούν να εγκαταλείψουν μόνοι τους την Ευρώπη ενώ τα κελιά τους γεμίζουν με άλλους νεοεισερχόμενους.

 Στην ελληνική ενδοχώρα, όσοι συλλαμβάνονται χωρίς χαρτιά, οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης «προς απέλαση» και σε αστυνομικά τμήματα, και κρατούνται ως και 18 μήνες. Κάτω από άθλιες συνθήκες, πιέζονται να υπογράψουν τον «εθελοντικό επαναπατρισμό» τους που είναι πολύ φθηνότερος από την απέλαση που γίνεται συνοδεία αστυνομικών (μόλις 300 Ευρώ συν το εισιτήριο επιστροφής).

 Σύμφωνα με τον υποστράτηγο της Ελληνικής Αστυνομίας Μανώλη Κατριαδάκη περίπου το 10% των περίπου 6.000 έγκλειστων σε τέτοια στρατόπεδα συγκέντρωσης έχει υπογράψει «εθελοντικά» ενώ κι από αυτό το ποσοστό, οι περισσότεροι δεν θα επαναπατριστούν, αφού δεν είναι δυνατή η ταυτοποίηση της υπηκοότητάς τους από τις αρχές των χωρών προέλευσής τους. Οι απελάσεις, μαζί με τους με το ζόρι «επαναπατρισθέντες» συν τους αιτούντες εθελοντικά την ένταξή τους στα προγράμματα επιστροφών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Προ-Πο ήταν περίπου 10.000 το 2013. Βεβαίως η πλειοψηφία των επιστροφών αυτών αφορούν φθηνές απελάσεις Αλβανών μεταναστών με πούλμαν από την Κακκαβιά, ενώ 8.000 πραγματικές αιτήσεις εθελοντικού επαναπατρισμού που έχουν γίνει μέσω των γραφείων του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, εκκρεμούν λόγω έλλειψης συγχρηματοδοτούμενων κονδυλίων. Από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, την πρωτοκαθεδρία στις απελάσεις έχει η Βρετανία (20-25.000 ετησίως), νούμερο που περίπου διπλασιάζεται με τους Βρετανικούς «εθελούσιους» επαναπατρισμούς. Πρόσφατα η Βρετανία συνέδραμε με 2 εκατομμύρια λίρες την Ελλάδα χρηματοδοτώντας 1.700 επαναπατρισμούς του Δένδια, πράγμα που πανηγυρίστηκε από τον Υπουργό Προ-Πο σε σχετική εκδήλωση με καλεσμένο τον Βρετανό Πρέσβη Τζων Κίτμερ. «Εκτίμησή μας είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει ο τελικός προορισμός για πολλούς από τους παράνομους μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

 Ως εκ τούτου, η χρηματοδότηση αυτού του Προγράμματος έχει στόχο τη μείωση της παράνομης μετανάστευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Πρέσβης. Το άγχος του πρέσβη είναι να γλυτώσει πολύ μεγαλύτερα έξοδα απελάσεων από τη Βρετανία, καθώς με βάση τις εκτιμήσεις του βρετανικού ελεγκτικού φορέα, National Audit Office, το κόστος μιας αποτυχημένης αίτησης ασύλου στην Βρετανία κυμαίνεται, ανάλογα με την περίπτωση, μεταξύ 3.000 και 25.000 λιρών για έναν ενήλικα. Το κόστος επαναπατρισμού μιας οικογένειας, που αναγκάζεται να επιστρέψει κατόπιν άρνησης ασύλου, μπορεί να φτάσει μέχρι 60.000 λίρες.

 Όπως είναι προφανές, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Βρετανία, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά φιλοδοξούν να απελάσουν όλους τους μετανάστες χωρίς χαρτιά που ζουν στο έδαφός τους και είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περίπου 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο διακηρυγμένος στόχος των απελάσεων, όσο και της δρακόντειας φύλαξης των συνόρων είναι να σταλεί αποτρεπτικό μήνυμα στους μετανάστες εκτός ΕΕ ώστε να μειωθούν οι μεταναστευτικές ροές. Το ίδιο βέβαια μήνυμα αποφάσισαν να στείλουν και οι Ελβετοί προς τους μετανάστες από την ΕΕ σε πρόσφατο δημοψήφισμά τους, καθιστώντας παράνομη τη μετανάστευση στην Ελβετία για τους Ευρωπαίους πολίτες χωρίς βίζα, ανατρέποντας τις έως τώρα διακρατικές συμφωνίες με την ΕΕ. Αυτό σόκαρε τα Ευρωπαϊκά επιτελεία. Παρ’ όλα αυτά, χώρες όπως η Βρετανία επιθυμούν περιορισμούς στη μετανάστευση ακόμα και από χώρες της ΕΕ σαν τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Το γαϊτανάκι των περιορισμών της μετανάστευσης εξελίσσεται ραγδαία στην περίοδο κρίσης που διανύει ο Ευρωπαϊκός καπιταλισμός και η παραμονή των πιο φτωχών χωρών στη συμφωνία Σέγκεν, μεταξύ τους η Ελλάδα, πιθανά να τεθεί υπό αμφισβήτηση τα επόμενα χρόνια. Το οικοδόμημα του κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου τρίζει, την ώρα που η «ενωμένη» Ευρώπη – Φρούριο ενισχύεται!

 Ακροδεξιά και φασισμός

Την ώρα του ρατσιστικού παροξυσμού της Ευρώπης – Φρούριο, καταμεσής της κρίσης, ενισχύονται τα παλιά και ανθίζουν νέα ακροδεξιά λουλούδια. Άλλωστε το μήνυμα της ΕΕ στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι σαφές: Και οι ναζί στην κυβέρνηση αν χρειαστεί, προκειμένου να εξασφαλιστούν νέες αγορές και ζώνες επιρροής για το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Βέβαια δεν πρόκειται μόνο για την Ουκρανία. Στις τελευταίες εκλογές, το ακροδεξιό κόμμα των Ελεύθερων στην Αυστρία, πήρε 22%, οι Ελεύθεροι Φινλανδοί 19%, το Νορβηγικό κόμμα της Προόδου 16%, οι ναζί του Γιόμπικ στην Ουγγαρία 17%, το κόμμα της ελευθερίας στην Ολλανδία 16%, οι ακροδεξιοί του “Λαού της Δανίας” 14%, η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα 7%.

 Στη Γαλλία, το Νο 2 του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού, η Μαρίν Λεπέν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου καταγράφει ποσοστά της τάξης του 24% στις δημοσκοπήσεις. Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός είναι κοινά σημεία όλων αυτών των κομμάτων. Για την κρίση φταίει η Ευρώπη, το Ευρώ, οι ξένες δυνάμεις και φυσικά οι μετανάστες. Για το ξεπέρασμα της κρίσης χρειάζεται εθνική ενότητα πλούσιων και φτωχών, να διώξουμε τους ξένους που απομυζούν τον πλούτο μας και αλλοιώνουν την εθνική μας ταυτότητα, να κατατροπώσουμε τους εσωτερικούς εχθρούς της αριστερής θολοκουλτούρας και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, να ανακτήσουμε την καταπιεσμένη εθνική μας κυριαρχία. Το έδαφος είναι στρωμένο από τον κυρίαρχο ρατσισμό και τον εθνικισμό των αρχουσών τάξεων της ΕΕ, που καλλιεργήθηκε πιο συστηματικά από τη δεκαετία του ’90 ταυτόχρονα με την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού με στόχο την αποδυνάμωση των εργατικών αγώνων και της αριστεράς.

 Ο διαχρονικός εναγκαλισμός του «μπερλουσκονισμού» και με τη Λίγκα του Βορρά και με τους νεοφασίστες του MSI. Η ακροδεξιά ατζέντα του Σαρκοζί («τα αποβράσματα των προαστίων») που του χάρισαν –προσωρινά όπως φαίνεται σήμερα– τις ψήφους του FN και την εκλογική νίκη το 2007. Η συνέχεια των ρατσιστικών πολιτικών από τους σοσιαλιστές του Ολάντ και του διαβόητου υπουργού Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς. Η ελληνική εμπειρία με το «σπρώξιμο» των ΜΜΕ σε «αγανακτισμένους κατοίκους», με τις «υγειονομικές βόμβες» του Λοβέρδου, με τις προεκλογικές εξαγγελίες Σαμαρά-Δένδια. Αντίστοιχες εικόνες υπάρχουν και στη Ρωσία του Πούτιν όπου οι ρατσιστικές, αυταρχικές πολιτικές έθρεψαν το τέρας της «Ρωσίας για τους Ρώσους» που διοργανώνει πογκρόμ για να ακολουθήσει την άλλη μέρα… κρατικό πογκρόμ ενάντια στη στοχοποιημένη γειτονιά μεταναστών, ή στην Ουγγαρία όπου μια ακροδεξιά κυβέρνηση ακολουθεί την ατζέντα που ενισχύει το νεοναζιστικό Γιόμπικ.

Την ώρα της οικονομικής κρίσης, τα ρατσιστικά επιχειρήματα της ακροδεξιάς και των φασιστών, είναι ίδια κι απαράλλαχτα με του Κάμερον που ανησυχεί για τα Βρετανικά επιδόματα που θα κλέψουν οι μετανάστες, της Μέρκελ που αποφάνθηκε ήδη από το 2010 πως «ο πολυπολιτισμός απέτυχε» και του Σαμαρά που δηλώνει πως ο αριθμός των ανέργων είναι ίσος με τον αριθμό των μεταναστών στην Ελλάδα. Στη βάση του ρατσισμού της ΕΕ οι φασίστες προτείνουν απλώς πιο δραστικά μέτρα για να φύγουν οι ξένοι, ασκώντας κριτική στα «ημίμετρα» της ΕΕ.

 Χρειάζονται νεκροί στα σύνορα, μαζικές απονομιμοποιήσεις μεταναστών και πολλαπλάσιες απελάσεις, πολιτοφυλακές ανακατάληψης των πόλεων από τους «λαθραίους». Είναι επείγουσες αντιρατσιστικές απαντήσεις και αντιφασιστικές πρωτοβουλίες από την αριστερά και το εργατικό κίνημα, διαφορετικά η ενίσχυση της άκρας δεξιάς στις ευρωεκλογές του 2014 θα σημάνει νέο γύρο ρατσιστικής παράκρουσης στην Ευρώπη και θα φέρει ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο συμμετοχής των φασιστών σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Πού το πάει η ΕΕ;

Ο στόχος της ΕΕ δεν είναι να σφραγιστούν ερμητικά τα σύνορα, ούτε να διωχθούν όλοι οι μετανάστες χωρίς χαρτιά από την Ευρώπη. Αν γινόταν αυτό, η αγροτική παραγωγή στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου θα μαράζωνε, ολόκληροι τομείς της Ευρωπαϊκής Οικονομίας όπως η μεταποίηση, οι κατασκευές και ο τουρισμός θα δεχόταν σοβαρό πλήγμα. Κλάδοι των υπηρεσιών υγείας, όπως η φροντίδα των ηλικιωμένων θα τινάζονταν στον αέρα. Επιπλέον η Ευρώπη γερνάει. Λόγω του νεοφιλελευθερισμού και της συνεχόμενης λιτότητας, οι γεννήσεις στις χώρες της ΕΕ έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Μέχρι σήμερα οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις της ΕΕ αντιμετωπίζουν το ζήτημα με αύξηση των εισφορών, αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων.

 Όμως ακόμα και να καταργηθεί το σύστημα συντάξεων όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, η καπιταλιστική Ευρώπη χρειάζεται εργατικά χέρια που δεν καλύπτονται μέσω της αναπαραγωγής της ντόπιας εργατικής τάξης. Επιπρόσθετα, οι μετανάστες εργαζόμενοι έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Έρχονται στην Ευρώπη σε παραγωγική ηλικία και τα κράτη προορισμού δεν ξοδεύουν δεκάρα τσακιστή για την εκπαίδευση και τις κοινωνικές δαπάνες των παιδιών μέχρι την ενηλικίωσή τους, καθώς αυτό το κόστος το έχουν ήδη επωμισθεί οι χώρες προέλευσής τους.

 Την ίδια ώρα, η κρίση επιβάλλει στην ΕΕ αλλαγές στη διαχείριση του εργατικού δυναμικού με στόχο να διατηρηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Χρειάζονται λιγότεροι εργαζόμενοι συνολικά, που να αποδέχονται χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Επομένως χρειάζονται και λιγότεροι μετανάστες και πιο εκμεταλλεύσιμοι. Οι Μανωλάδες πρέπει να πολλαπλασιαστούν, η ανασφάλιστη εργασία να γενικευτεί σε όλη την εργατική τάξη και την ίδια ώρα οι μετανάστες με χαρτιά, εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα να ελαχιστοποιηθούν.
Θα πλημμυρίσουμε;

Η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Εργάτες φεύγουν από όπου υπάρχει φτώχεια, πόλεμος και χούντες και ταξιδεύουν ακολουθώντας το κεφάλαιο, εκεί που υπάρχουν δουλειές. Η αναζήτηση εργασίας ήταν η βασική αιτία εσωτερικής μετανάστευσης που οδήγησε σε ερήμωση της υπαίθρου και πολλαπλασιασμό του πληθυσμού της Αθήνας στην ελλάδα του ’50. Τότε δεν βούλιαξε η Αθήνα. Δεν “πλημμυρίσαμε” με το μαζικό κύμα Αλβανών μεταναστών της δεκαετίας του ’90, παρ’ όλη την κινδυνολογία. Όταν χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία εντάχθηκαν στην Ε.Ε. και οι εργάτες από αυτές τις χώρες εξασφάλισαν ελευθερία μετακίνησης στην Ε.Ε. ως κοινοτικοί, πάλι δεν “πλημμυρίσαμε”. Σήμερα έρχονται στην Ευρώπη αρκετοί Αφρικανοί και Ασιάτες μετανάστες. Λόγω οικονομικής κρίσης είναι λιγότεροι από ότι πριν 5 χρόνια, καθώς η ανεργία τους πλήττει όσο και τους ντόπιους εργαζόμενους .

 Όμως εξακολουθούν να ταξιδεύουν προς τη Δύση, καθώς συνεχίζουν να υπάρχουν προορισμοί που εξασφαλίζουν δουλειά στην ξενιτειά για τους ίδιους και ψωμί για την οικογένεια στην πατρίδα. Ο λόγος που δεν θα “πλημμυρίσουμε” και πάλι είναι απλός: Κανένας δεν παραμένει άνεργος και εξαθλιωμένος σε τόπους που δεν μπορεί να βρει δουλειά. Αρκεί να μη στοιβάζονται οι άνθρωποι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρατητήρια, να μην εμποδίζονται να μετακινηθούν σε άλλους προορισμούς.

 Αυτή είναι η μόνη αιτία να παραμένουν χωρίς τη θέλησή τους οι μετανάστες σε χώρες όπου δεν υπάρχει μέλλον. Αν υπήρχε ελευθερία μετακίνησης στα εξωτερικά και τα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης (αντί για FRONTEX, στρατόπεδα, φράχτες και συμφωνίες όπως η «Δουβλίνο ΙΙΙ») οι άνθρωποι δεν θα πέθαιναν στα σαπιοκάραβα και τα φορτηγά, δεν θα πλήρωναν περιουσίες στα κυκλώματα διακίνησης. 

 Δεν θα στοιβάζονταν σε τρώγλες και καταυλισμούς στο κέντρο της Αθήνας, την Ιταλική Λαμπεντούσα, τη Μάγχη, την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα μέχρι να βρουν τρόπο και χρήματα να φύγουν. Επίσης, αν οι μετανάστες είχαν χαρτιά και οι πρόσφυγες άσυλο, κανένα αφεντικό δεν θα μπορούσε να καλέσει την αστυνομία να τους συλλάβει αντί να τους πληρώσει τα δεδουλευμένα. Τα ασφαλιστικά ταμεία των Ευρωπαϊκών χωρών θα είχαν περισσότερα έσοδα και μικρότερες μαύρες τρύπες. Τα παράνομα κυκλώματα μικρότερους τζίρους και λιγότερα υποψήφια θύματα. Τα συνδικάτα περισσότερους συνδικαλισμένους εργάτες. Το κίνημα αντίστασης περισσότερους μετανάστες αγωνιστές. Οι φασίστες λιγότερα θύματα, η ακροδεξιά μικρότερο ακροατήριο και οι αστυνομικοί έλεγχοι λιγότερους συλληφθέντες. 

 Οι ντόπιοι εργαζόμενοι και οι μετανάστες με χαρτιά που απασχολούνται σε παρεμφερείς δουλειές με τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, θα είχαν καλύτερα μεροκάματα και μικρότερη πίεση από τα αφεντικά τους. Για όλους αυτούς τους λόγους αξίζει τον κόπο να αγωνιστούμε για ανοιχτά σύνορα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Για χαρτιά και ίσα δικαιώματα όπου οι ίδιοι επιλέγουν να ζήσουν. Για ξενώνες αστέγων αντί στρατοπέδων συγκέντρωσης, φράχτες και απελάσεις. Για την ένταξη των μεταναστών εργατών στα συνδικάτα, όπου θα αγωνίζονται μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους.

 Οι μετανάστες εργαζόμενοι είναι ταξικά μας αδέλφια. Για την ανατροπή της λιτότητας χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε από κοινού ολόκληρη η εργατική τάξη με τον κοινό μας εχθρό. Τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της λιτότητας, τους τραπεζίτες και τους μηχανισμούς που τους στηρίζουν. Ο ρατσισμός αποδυναμώνει αυτό τον αγώνα και χρειάζεται η αριστερά να τον αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο και να μην υπεκφεύγει.

 Σήμερα πάνω από 1.500.000 εκατομμύριο ντόπιοι και μετανάστες άνεργοι δεν χωράνε πλέον στην Ελλάδα του Σαμαρά και των δανειστών, καθώς η χωρητικότητα της Ελληνικής οικονομίας έχει μειωθεί αναλογικά με την καταβαράθρωση κατά 30% του ΑΕΠ. Ή θα «ξαναχωρέσουμε» όλοι μαζί αποτρέποντας τις απολύσεις και ανατρέποντας τις πολιτικές της ανεργίας, ή θα πάρουμε όλοι μαζί το δρόμο της ξενιτειάς από μια κατεστραμένη χώρα, άλλοι μεταναστεύοντας για πρώτη φορά, κι άλλοι ξαναμεταναστεύοντας για άλλη μια φορά. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μη συμβούν τα χειρότερα, είναι η ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά, που έχει κηρύξει τον πόλεμο σε όλους μαζί και τον καθένα μας ξεχωριστά.