«Ταξίδι στη Σελήνη», η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Την 1η του Σεπτέμβρη 1902, έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία η ταινία «Le Voyage dans la Lune» του Georges Méliès. Εμπνευσμένη από το έργο του Ιουλίου Βερν «Από τη Γη στη Σελήνη», θεωρείται η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας που δημιουργήθηκε ποτέ.
Σε μια σύναξη αστρονόμων, προτείνεται η πραγματοποίηση ενός ταξιδιού στη Σελήνη. Μετά από διαφωνίες, εν τέλει οι παρευρισκόμενοι συναινούν και αρχίζουν να φτιάχνουν το διαστημόπλοιο τους και, με τη βοήθεια ενός τεράστιου κανονιού, εκτοξεύονται στο διάστημα.
Η εικόνα του προσώπου του φεγγαριού, όταν στο μάτι του έχει σφηνωθεί το διαστημόπλοιο των ανήσυχων αστρονόμων θεωρείται κλασική και έχει τυπωθεί από μπλουζάκια μέχρι και σε σερβίτσια γεύματος. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας ήταν ο Γάλλος Georges Méliès, ένας πρωτοπόρος στις τεχνικές και αφηγηματικές εξελίξεις του πρώιμου κινηματογράφου, ο οποίος πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο δούλευε σαν μάγος σε γαλλικό θέατρο. Λόγω του ιδιαίτερου αγγίγματός του και των πολλών ανακαλύψεων που έκανε στις τεχνικές των ειδικών εφέ κ.α. κατέληξε να τον αποκαλούν «Σινεμάγο».
Η ταινία κόστισε 10.000 φράγκα, ποσό σημαντικό για την αρχή του 20ου αιώνα. Από την παρουσίαση του έργου του στην Αμερική, ο Méliès δεν κέρδισε τίποτα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ταινία του Méliès έπεσε θύμα πειρατείας από τον γνωστό εφευρέτη Thomas Edison, ο οποίος έκανε αντίγραφα κόπιες και τη διένειμε σε όλες τις ΗΠΑ, αποκομίζοντας ο ίδιος τα κέρδη.
Το 1913 ο Georges Méliès κήρυξε πτώχευση και έγινε πωλητής παιχνιδιών. Ο θρύλος μάλιστα λέει ότι τις ταινίες του τις κατάσχεσε ο γαλλικός στρατός και τις έλιωσε για να φτιάξει τακούνια για τα άρβυλα του. Εν τέλει η Ακαδημία των Τεχνών της Γαλλίας αναγνώρισε το έργο του και του προσέφερε στέγη και τη δυνατότητα να εμφανίζεται στη σκηνή μέχρι το θάνατό του το 1938, σε ηλικία 76 ετών.
Και η έγχρωμη εκδοχή της ταινίας:
Ο επιχρωματισμός της ταινίας είναι αυθεντικός, δεν οφείλεται στη μόδα του επιχρωματισμού ασπρόμαυρων ταινιών που αποπειράθηκαν διάφορες εταιρείες να εισάγουν προς το τέλος της δεκαετίας του '80, ξεσηκώνοντας έντονες αντιδράσεις (ειδικά από τους Woody Allen, Brooks, Forman, Scorcese και Spielberg που διαμαρτυρήθηκαν μέχρι και στην αμερικανική Γερουσία), αλλά και διχάζοντας τους σκηνοθέτες (ο Marcel Carné δεν ήταν αντίθετος στον επιχρωματισμό της ταινίας του Τα Παιδιά του Παραδείσου).
"Το 2010, η Lobster Films, το Ίδρυμα για τον κινηματογράφο Groupama Gan και το Ίδρυμα Technicolor για την κινηματογραφική κληρονομιά ανέλαβαν από κοινού ένα πολύ δαπανηρό εγχείρημα, την χρωματική αποκατάσταση της ταινίας, συνολικού κόστους περίπου 400 000 ευρώ.
Ο ίδιος ο Georges Méliès είχε επιχρωματίσει με το χέρι μία κόπια. Ενώ την θεωρούσαν χαμένη, βρέθηκε στη Βαρκελώνη το 1993, αλλά με πολλές φθορές. Σχεδόν ένας χρόνος δουλειάς χρειάστηκε για την επανασυναρμολόγηση και την αποκατάσταση, χάρη στις νέες ψηφιακές μεθόδους, των 13 375 καρέ της ταινίας του 1902 (...)
Αυτή η αποκατεστημένη επιχρωματισμένη εκδοχή της ταινίας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά την έναρξη της 64ης έκδοσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών στις 11 Μαΐου του 2011."
(Wikipedia, μετάφραση από τα γαλλικά).
(Wikipedia, μετάφραση από τα γαλλικά).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου