Ξεκινάμε από αυτό: Aυτοσυστήνονται ως η καλύτερη ελληνική μπάντα μετά το Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Άμα θέλουμε να ερμηνεύσουμε το σκοπό των Χατζηφραγκέτα, μπορούμε να πούμε ότι ο Βαγγέλης Χατζηγιάννης και ο Πάνος Φραγκιαδάκης θέλανε να γράψουν τα τραγούδια για να τα παίζουν στην παραλία το καλοκαίρι και να ξεφύγουν από το να τους πετάξουνε γιαούρτια και να τους ρίξουν πρόστιμα.
Φυσικά, το ντουέτο έχει πιάσει το νόημα όλης αυτής της γραφικότητας την οποία κοροϊδεύει με ακόρντα και συνέπεια εδώ και χρόνια.
Θυμάμαι ακόμα την ομπρέλα σου,
την καλοκαιρινή φανέλα σου,
την σαγιονάρα με το δίχαλο,
και εκείνο το μακροβούτι που έκανες μωρό μου,
και στούκαρες σε ύφαλο.
Φυσικά στους αμέτρητους δίσκους που έχουν βγάλει, οι Χατζηφραγκέτα δε μείνανε εκεί, καθώς όταν τους τελείωσαν τα ακόρντα ξεκίνησαν τα beat, αλλά και ο λυρισμός τους στράφηκε και σε άλλες κατευθύνσεις (και πάντα με φονικές δεύτερες).
Για παράδειγμα, οι Χατζηφραγκέτα έχουν κάνει Τέχνη:
Τη ρέγκε και το σουβλάκι
Την ταξική μας κοινωνία
Το φραπέ που είναι και βασικός πόλο της στιχουργικής τους, και τον Ψαριανό (που δεν είναι):
Θέλω να μπούμε σε μια φράπα
για ένα ταξίδι μακρινό
και σε κανένα να μη πούμε
ότι ψηφίζεις Ψαριανό
Τον Πάσχο Μανδραβέλη
Τον Τάκι Τσαν
Τη Μαρία
Βρήκα το κλειδί της καρδιάς σου, όμως έχει πιτσικάρει Μαρία
Τον Κωστή Μαραβέγια
Το νέο κύμα και τον ψεύτικο ντουνιά
Toν νυν πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα
Τζεντάι και Μασάι
Το Γιάννη Σερβετά
Tους μπάτσοι
To Φρόιντ
Τον Πίτερ Οφορίκουε και το μαρξισμό
-luben
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου